İsra Suresi – Arapça ve Türkçe Okunuşu

İçerik

İsra Suresi Arapça Okunuşu

İsra Suresi Arapça Dinle

İsra Suresi Türkçe Okunuşu

Bismillahirrahmanirrahim.

Subhanellezi esra bi abdihi leylen minel mescidil harami ilel mescidil aksallezi barekna havlehu li nuriyehu min ayatina, innehu huves semiul basir.
Ve ateyna musel kitabe ve cealnahu huden li beni israile ella tettehızu min duni vekila.
Zurriyyete men hamelna mea nuh, innehu kane abden şekura.
Ve kadayna ila beni israile fil kitabi le tufsidunne fil ardı merreteyni ve le ta’lunne uluvven kebira.
Fe iza cae va’du ulahuma beasna aleykum ibaden lena ulibe’sin şedidin fe casu hılaled diyar, ve kane va’den mef’ula.
Summe rededna lekumul kerrete aleyhim ve emdednakum bi emvalin ve benine ve cealnakum eksere nefira.
İn ahsentum ahsentum li enfusikum ve in ese’tum fe leha, fe iza cae va’dul ahıreti li yesuu vucuhekum ve li yedhulul mescide kema dehaluhu evvele merretin ve li yutebbiru ma alev tetbira.
Asa rabbukum en yerhamekum, ve in udtum udna, ve cealna cehenneme lil kafirine hasira.
İnne hazel kur’ane yehdi lilleti hiye akvemu ve yubeşşirul mu’mininellezine ya’melunes salihati enne lehum ecren kebira.
Ve ennellezine la yu’minune bil ahıreti a’tedna lehum azaben elima.
Ve yed’ul insanu biş şerri duaehu bil hayr, ve kanel insanu acula.
Ve cealnel leyle ven nehare ayeteyni fe mehavna ayetel leyli ve cealna ayeten nehari mubsıraten li tebtegu fadlen min rabbikum ve li ta’lemu adedes sinine vel hisab, ve kulle şey’in fassalnahu tafsila.
Ve kulle insanin elzemnahu tairehu fi unukıh, ve nuhricu lehu yevmel kıyameti kitaben yelkahu menşura.
Ikra’ kitabek, kefa bi nefsikel yevme aleyke hasiba.
Menihteda fe innema yehtedi li nefsih, ve men dalle fe innema yadıllu aleyha, ve la teziru vaziretun vizre uhra, ve ma kunna muazzibine hatta neb’ase resula.
Ve iza eredna en nuhlike karyeten emerna mutrafiha fe feseku fiha fe hakka aleyhel kavlu fe demmernaha tedmira.
Ve kem ehlekna minel kuruni min ba’di nuh ve kefa bi rabbike bi zunubi ıbadihi habiren basira.
Men kane yuridul acilete accelna lehu fiha ma neşau li men nuridu summe cealna lehu cehennem, yaslaha mezmumen medhura.
Ve men eradel ahırete ve saa leha sa’yeha ve huve mu’minun fe ulaike kane sa’yuhum meşkura.
Kullen numiddu haulai ve haulai min atai rabbik, ve ma kane atau rabbike mahzura.
Unzur keyfe faddalna ba’dahum ala ba’d, ve lel ahıretu ekberu derecatin ve ekberu tafdila.
La tec’al meallahi ilahen ahare fe tak’ude mezmumen mahzula.
Ve kada rabbuke ella ta’budu illa iyyahu ve bil valideyni ihsana, imma yebluganne indekel kibere ehaduhuma ev kila huma fe la tekul lehuma uffin ve la tenher huma ve kul lehuma kavlen kerima.
Vahfıd lehuma cenahaz zulli miner rahmeti ve kul rabbirhamhuma kema rabbeyani sagira.
Rabbukum a’lemu bi ma fi nufusikum, in tekunu salihine fe innehu kane lil evvabine gafura.
Ve ati zel kurba hakkahu vel miskine vebnes sebili ve la tubezzir tebzira.
İnnel mubezzirine kanu ihvaneş şeyatin, ve kaneş şeytanu li rabbihi kefura.
Ve imma tu’ridanne anhumubtigae rahmetin min rabbike tercuha fe kul lehum kavlen meysura.
Ve la tec’al yedeke magluleten ila unukıke ve la tebsutha kullel bastı fe tak’ude melumen mahsura.
İnne rabbeke yebsutur rızka li men yeşau ve yakdir, innehu kane bi ibadihi habiran basira.
Ve la taktulu evladekum haşyete imlak, nahnu nerzukuhum ve iyyakum, inne katlehum kane hıt’en kebira.
Ve la takrebuz zina innehu kane fahışeh, ve sae sebila.
Ve la taktulun nefselleti harremallahu illa bil hakk, ve men kutile mazlumen fe kad cealna li veliyyihi sultanen fe la yusrif fil katl, innehu kane mensura.
Ve la takrebu malel yetimi illa billeti hiye ahsenu hatta yebluga eşuddeh, ve evfu bil ahd, innel ahde kane mes’ula.
Ve evful keyle iza kiltum vezinu bil kıstasil mustekim, zalike hayrun ve ahsenu te’vila.
Ve la takfu ma leyse leke bihi ilm, innes sem’a vel basara vel fuade kullu ulaike kane anhu mes’ula.
Ve la temşi fil ardı mereha, inneke len tahrikal arda ve len teblugal cibale tula.
Kullu zalike kane seyyiuhu inde rabbike mekruha.
Zalike mimma evha ileyke rabbuke minel hikmeh, ve la tec’al meallahi ilahen ahare fe tulka fi cehenneme melumen medhura.
E fe asfakum rabbukum bil benine vettehaze minel melaiketi inasa, innekum le tekulune kavlen azima.
Ve lekad sarrafna fi hazel kur’ani li yezzekkeru, ve ma yeziduhum illa nufura.
Kul lev kane meahu alihetun kema yekulune izen lebtegav ila zil arşı sebila.
Subhanehu ve teala amma yekulune uluvven kebira.
Tusebbihu lehus semavatus seb’u vel ardu ve men fihinn, ve in min şey’in illa yusebbihu bi hamdihi ve lakin la tefkahune tesbihahum, innehu kane halimen gafura.
Ve iza kara’tel kur’ane cealna beyneke ve beynellezine la yu’minune bil ahıreti hicaben mestura.
Ve cealna ala kulubihim ekinneten en yefkahuhu ve fi azanihim vakra, ve iza zekerte rabbeke fil kur’ani vahdehu vellev ala edbarihim nufura.
Nahnu a’lemu bima yestemiune bihi iz yestemiune ileyke ve iz hum necva iz yekuluz zalimune in tettebiune illa raculen meshura.
Unzur keyfe darabu lekel emsale fe dallu fe la yestetiune sebila.
Ve kalu e iza kunna izamen ve rufaten e inna le meb’usune halkan cedida.
Kul kunu hicareten ev hadida.
Ev halkan mimma yekburu fi sudurikum, fe se yekulune men yuidun, kulillezi fetarakum evvele merreh, fe se yungıdune ileyke ruusehum ve yekulune meta huv, kul asa en yekune kariba.
Yevme yed’ukum fe testecibune bi hamdihi ve tezunnune in lebistum illa kalila.
Ve kul li ibadi yekululleti hiye ahsen, inneş şeytane yenzegu beynehum, inneş şeytane kane lil insani aduvven mubina.
Rabbukum a’lemu bikum, in yeşa’ yerhamkum ev in yeşa’ yuazzibkum, ve ma erselnake aleyhim vekila.
Ve rabbuke a’lemu bi men fis semavati vel ard, ve lekad faddalna ba’dan nebiyyine ala ba’dın ve ateyna davude zebura.
Kulid’ullezine zeamtum min dunihi fe la yemlikune keşfed durri ankum ve la tahvila.
Ulaikellezine yed’une yebtegune ila rabbihimul vesilete eyyuhum akrebu ve yercune rahmetehu ve yehafune azabeh, inne azabe rabbike kane mahzura.
Ve in min karyetin illa nahnu muhlikuha kable yevmil kıyameti ev muazzibuha azaben şedida, kane zalike fil kitabi mestura.
Ve ma meneana en nursile bil ayati illa en kezzebe bihel evvelun, ve ateyna semuden nakate mubsıraten fe zalemu biha, ve ma nursilu bil ayati illa tahvifa.
Ve iz kulna leke inne rabbeke ehata bin nas, ve ma cealner ru’yalleti ereynake illa fitneten lin nasi veş şeceretel mel’unete fil kur’an, ve nuhavvifuhum fe ma yeziduhum illa tugyanen kebira.
Ve iz kulna lil melaiketiscudu li ademe fe secedu illa iblis, kale e escudu li men halakte tina.
Kale e raeyteke hazellezi kerremte aley, le in ahharteni ila yevmil kıyameti le ahtenikenne zurriyyetehu illa kalila.
Kalezheb fe men tebiake minhum fe inne cehenneme cezaukum cezaen mevfura.
Vestefziz menisteta’te minhum bi savtike ve eclib aleyhim bi haylike ve recilike ve şarikhum fil emvali vel evladi vaıdhum, ve ma yaiduhumuş şeytanu illa gurura.
İnne ibadi leyse leke aleyhim sultan, ve kefa bi rabbike vekila.
Rabbukumullezi yuzci lekumul fulke fil bahri li tebtegu min fadlih, innehu kane bi kum rahima.
Ve iza messekumud durru fil bahri dalle men ted’une illa iyyah, fe lemma neccakum ilel berri a’radtum, ve kanel insanu kefura.
E fe emintum en yahsife bikum canibel berri ev yursile aleykum hasiben summe la tecidu lekum vekila.
Em emintum en yuidekum fihi tareten uhra fe yursile aleykum kasıfen miner rihı fe yugrikakum bima kefertum summe la tecidu lekum aleyna bihi tebia.
Ve lekad kerremna beni ademe ve hamelnahum fil berri vel bahri ve razaknahum minet tayyibati ve faddalnahum ala kesirin mimmen halakna tafdila.
Yevme ned’u kulle unasin bi imamihim, fe men utiye kitabehu bi yeminihi fe ulaike yakreune kitabehum ve la yuzlemune fetila.
Ve men kane fi hazihi a’ma fe huve fil ahıreti a’ma ve edallu sebila.
Ve in kadu le yeftinuneke anillezi evhayna ileyke li tefteriye aleyna gayreh ve izen lettehazuke halila.
Ve lev la en sebbetnake lekad kidte terkenu ileyhim şey’en kalila.
İzen le ezaknake di’fal hayati ve di’fal memati summe la tecidu leke aleyna nasira.
Ve in kadu le yestefizzuneke minel ardı li yuhricuke minha ve izen la yelbesune hilafeke illa kalila.
Sunnete men kad erselna kableke min rusulina ve la tecidu li sunnetina tahvila.
Ekımis salate li dulukiş şemsi ila gasakıl leyli ve kur’anel fecr, inne kur’anel fecri kane meşhuda.
Ve minel leyli fe tehecced bihi nafileten lek, asa en yeb’aseke rabbuke makamen mahmuda.
Ve kul rabbi edhılni mudhale sıdkın ve ahricni muhrece sıdkın vec’al li min ledunke sultanen nasira.
Ve kul cael hakku ve zehekal batıl, innel batıle kane zehuka.
Ve nunezzilu minel kur’ani ma huve şifaun ve rahmetun lil mu’minine ve la yeziduz zalimine illa hasara.
Ve iza en’amna alel insani a’rada ve neabi canibih, ve iza messehuş şerru kane yeusa.
Kul kullun ya’melu ala şakiletih, fe rabbukum a’lemu bi men huve ehda sebila.
Ve yes’eluneke anir ruh, kulir ruhu min emri rabbi ve ma utitum minel ilmi illa kalila.
Ve lein şi’na le nezhebenne billezi evhayna ileyke summe la tecidu leke bihi aleyna vekila.
İlla rahmeten min rabbik, inne fadlehu kane aleyke kebira.
Kul leinictemeatil insu vel cinnu ala en ye’tu bi misli hazel kur’ani la ye’tune bi mislihi ve lev kane ba’duhum li ba’dın zahira.
Ve lekad sarrafna lin nasi fi hazel kur’ani min kulli meselin fe eba ekserun nasi illa kufura.
Ve kalu len nu’mine leke hatta tefcure lena minel ardı yenbua.
Ev tekune leke cennetun min nahilin ve inebin fe tufeccirel enhare hılaleha tefcira.
Ev tuskıtas semae kema zeamte aleyna kisefen ev te’tiye billahi vel melaiketi kabila.
Ev yekune leke beytun min zuhrufin ev terka fis sema, ve len nu’mine li rukıyyike hatta tunezzile aleyna kitaben nakreuh, kul subhane rabbi hel kuntu illa beşeren resula.
Ve ma menean nase en yu’minu iz cae humul huda illa en kalu e beasallahu beşeren resula.
Kul lev kane fil ardı melaiketun yemşune mutmainnine le nezzelna aleyhim mines semai meleken resula.
Kul kefa billahi şehiden beyni ve beynekum, innehu kane bi ıbadihi habiren basira.
Ve men yehdillahu fe huvel muhted, ve men yudlil fe len tecide lehum evliyae min dunih, ve nahşuruhum yevmel kıyameti ala vucuhihim umyen ve bukmen ve summa, me’vahum cehennem, kullema habet zidnahum saira.
Zalike cezauhum bi ennehum keferu bi ayatina ve kalu e iza kunna izamen ve rufaten e inna le meb’usune halkan cedida.
E ve lem yerev ennallahellezi halakas semavati vel arda kadirun ala en yahluka mislehum ve ceale lehum ecelen la reybe fih, fe ebaz zalimune illa kufura.
Kul lev entum temlikune hazaine rahmeti rabbi izen le emsektum haşyetel infak, ve kanel insanu katura.
Ve lekad ateyna musa tis’a ayatin beyyinatin fes’el beni israile iz caehum fe kale lehu fir’avnu inni le ezunnuke ya musa meshura.
Kale lekad alimte ma enzele haulai illa rabbus semavati vel ardı basair, ve inni le ezunnuke ya fir’avnu mesbura.
Fe erade en yestefizzehum minel ardı fe agraknahu ve men meahu cemia.
Ve kulna min ba’dihi li beni israileskunul arda fe iza cae va’dul ahıreti ci’na bikum lefifa.
Ve bil hakkı enzelnahu ve bil hakkı nezel, ve ma erselnake illa mubeşşiren ve nezira.
Ve kur’anen faraknahu li takreehu alen nasi ala muksin ve nezzelnahu tenzila.
Kul aminu bihi ev la tu’minu, innellezine utul ilme min kablihi iza yutla aleyhim yahırrune lil ezkani succeda.
Ve yekulune subhane rabbina in kane va’du rabbina le mef’ula.
Ve yahırrune lil ezkani yebkune ve yeziduhum huşua.
Kulid’ullahe evid’ur rahman, eyyen ma ted’u fe lehul esmaul husna, ve la techer bi salatike ve la tuhafit biha vebtegı beyne zalike sebila.
Ve kulil hamdu lillahillezi lem yettehız veleden ve lem yekun lehu şerikun fil mulki ve lem yekun lehu veliyyun minez zulli ve kebbirhu tekbira.

İsra Suresi Türkçe Dinle

İsra Suresi Türkçe Anlamı

Uzaktır bütün noksanlıklardan O ki, kulunu bir gece Mescidi Haram’dan, çevresini mübarek kıldığımız Mescidi Aksa’ya götürdü; ona ayetlerimizden gösterelim diye. Gerçek şu ki, O’dur işiten gören!
Musa’ya da Kitap verdik ve onu İsrail oğullarına bir hidayet rehberi kıldık; Benden başka bir vekil tutmayın diye.
Ey Nuh ile birlikte (gemiye) yüklediğimiz kimselerin soyundan olanlar! O doğrusu çok şükredici bir kuldu.
Biz İsrail oğullarına Kitap’da şu hükmü verdik: “Muhakkak siz yeryüzünde iki defa fesat çıkaracaksınız ve muhakkak büyük bir yükselişle yükseleceksiniz.”
Birincisinin vakti gelince, üzerinize milkimiz güçlü, savaşçı bir takım kullar göndereceğiz; onlar evlerin aralarına girip araştıracaklar; ve bu gerçekleşmiş bir va’d oldu.
Sonra sizi tekrar onların üzerine galip kıldık, size mal ve oğullarla yardımda bulunduk ve toplum olarak daha çoğalttık.
Eğer güzellik yaparsanız, kendinize güzellik etmiş olursunuz; eğer kötülük yaparsanız yine kendinizedir. Artık sonraki fesadınızın vakti geldimi, yüzünüzü kötületsinler, ilk defa girdikleri gibi yine Mescidi Aksa’ ya girsinler ve bütün ele geçirdiklerini temelinden yıksınlar diye.
Olur ki Rabbiniz size merhamet eder. Eğer dönerseniz Biz de döneriz. Öyle ya, Biz cehennemi kafirlere zindan yapmışız!
Biliniz ki bu Kur’an, insanları en doğru yola hidayet eder ve iyi iyi işler yapan müminlere büyük bir mükafat olduğunu müjdeler.
Ahirete inanmayanlara da acı bir azap hazırlamışızdır.
İnsan, hayrı ister gibi şerre davet çıkarıyor; insan çok acelecidir!
Oysa Biz geceyi ve gündüzü iki delil yaptık; sonra gece delilini silip gündüz delilini gösterici yaptık ki, Rabbinizden lütuf ve ihsan isteğinde bulunasınız; bir de yılların sayısını ve hesabını bilesiniz. Artık herşeyi ayrıntılı olarak anlattık.
Her insanın da kuşunu (nasibini) boynunda kendine takmışızdır. Onun önüne kıyamet günü kendisini şöyle karşılayacak açık bir kitap çıkarırız:
Oku kitabını! Hesap görücü olarak bugün sana nefsin yeter!
Kim doğru yola giderse, sırf kendi iyiliği için gider; kim de sapıklık ederse, ancak kendi aleyhine eder; Hiçbir günahkar başkasının günahını yüklenmez! Biz bir peygamber göndermedikçe azap da etmeyiz.
Bir ülkeyi helak etmek istediğimiz zaman oranın devletlilerine (ileri gelenlerine) emrederiz; onlar itaat etmeyip orada kötülük işlerler. Böylece o ülke aleyhine hüküm hak olur! Artık onu yerle bir ederiz.
Hem Nuh’tan sonra nice yüzyılların halkını helak ettik. Kullarının günahlarına Rabbinin haberdar olması ve onları görmesi kafidir!
Her kim peşin isterse, ona, dünyada istediğimiz kimseye dilediğimiz kadar peşin veririz; sonra da ona cehennemi tahsis ederiz; kınanmış kovulmuş olarak ona yaslanır.
Her kim de ahireti ister ve inanarak orası için gerekli çalışmayı yaparsa, işte bunların çalışması şükre değer.
Hepsine, onlara da onlara da Rabbinin ihsanından veririz. Rabbinin verişi yasak değildir.
Bak! Bir kısmını diğerine nasıl üstün kılmışız; elbette ahiret hem dereceler bakımından, hem de üstünlük bakımından daha büyüktür.
Allah ile birlikte başka bir ilah edinme ki, kınanmış, yalnız başına bırakılmış kalmayasın!
Rabbin kesin olarak şunları emretti: “O’ndan başkasına ibadet etmeyin; ana babaya iyilik edin; onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlılık çağına ulaşırsa sakın onlara “öf!” deme ve onları azarlama; ikisine de tatlı söz söyle.
İkisine de merhametten döşenerek kanat indir ve de ki: “Rabbim! ikisine de merhamet buyur, beni küçükken terbiye edip yetiştirdikleri gibi!”
Rabbiniz içinizde olanları daha iyi bilir; eğer siz iyi kimseler iseniz, şüphesiz ki O, çok tevbe edenleri bağışlayıcıdır.
Akrabaya hakkını ver; yoksula, yolda kalmış olana da; bununla beraber saçıp savurma!
Çünkü saçıp savuranlar şeytanın kardeşleridirler; şeytan ise Rabbine karşı çok nankördür.
Eğer Rabbinden umduğun bir rahmeti aramak için sözü geçen kimselerden yüz çevirmek mecburiyetinde kalırsan, o vakit de onlara yumuşak bir söz söyle!
Hem elini bağlayıp boynuna asma (cimrilik etme), hem de büsbütün açıp saçma (israf etme) ki, pişman olur, açıkta kalırsın;
Çünkü Rabbin dilediğine rızkı bol verir, dilediğine kısar; zira O, kullarından haberdardır, herşeyi görendir.
Bir de züğürtlük korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin! Onlara da rızkı Biz veririz, size de… Onları öldürmek elbette büyük bir cinayettir.
Zinaya da yaklaşmayın; çünkü o pek çirkindir ve kötü bir yoldur.
Allah’ın haram kıldığı canı, haklı bir sebep olmadıkça, öldürmeyin; kim haksız yere öldürülürse, velisine hakkını arama hususunda tam bir yetki vermişizdir. O da öldürmede aşırı gitmesin; çünkü o, yardıma eriştirilmiştir.
Yetimin malına da yaklaşmayın. Ancak rüşdüne erişinceye kadar en güzel şekilde yaklaşma başka; verdiğiniz sözü yerine getirin; çünkü verilen sözde muhakkak bir sorumluluk vardır.
Ölçtüğünüz vakit tam ve doğru terazi ile tartın; bu hem hayırlı, hem de sonuç bakımından daha güzeldir.
Bir de hiç bilmediğin bir şeyin ardınca gitme; çünkü kulak, göz, gönül; bunların her biri ondan sorumludur.
Yeryüzünde azametle yürüme; çünkü sen ne yeri yutabilirsin, ne de boyca dağlara yetişebilirsin.
Bütün bunların yasaklanmış olanı, Rabbin katında tiksinilmiş bulunuyor.
İşte bunlar Rabbinin sana vahyettiği hikmetlerdendir. Sakın Allah ile beraber başka bir ilah uydurma ki, sonra kınanmış ve kovulmuş bir halde cehenneme atılırsın.
Şimdi Rabbiniz sizi, oğullarla seçkin bir duruma getirdi de kendisi meleklerden dişiler edindi, Öyle mi? Gerçekten siz çok büyük bir söz söylüyorsunuz!
Biz bu ikazı bu Kur’an’da türlü şekillerde açıkladık ki; düşünüp akıllarını başlarına alsınlar; oysa bu onların ancak ürkekliğini artırıyor!
De ki: “Allah ile birlikte dedikleri gibi ilahlar olsaydı, o takdirde onlar Arş’ın sahibine bir yol ararlardı.
Münezzehtir O, onların dediklerinden çok münezzeh ve çok yüksek, hem pek büyük bir yükseklikle yücedir.
O’nu, yedi gök ile yer ve bunlarda bulunan akıllılar tesbih eder. Hatta hiçbir şey yoktur ki, O’nu överek tesbih etmesin, ancak siz onların tesbihlerini iyi anlamazsınız. O, gerçekten halim ve çok bağışlayandır.
Bir de sen Kur’an’ı okuduğun zaman Biz seninle ahirete inanmayanlar arasına görünmez bir perde çekeriz.
Ve kalplerinin üzerine onu iyi anlamalarına engel kabuklar geçiririz ve kulaklarına bir ağırlık veririz. Rabbini Kuran’da tek olarak andığın vakit te ürkerek arkalarını döner giderler.
Biz çok iyi biliriz seni dinledikleri zaman ne maksatla dinlediklerini ve birbirleriyle fısıldaşırlarken de o zalimlerin: “Siz ancak büyülenmiş bir adama uyuyorsunuz!” dediklerini.
Bak seni nelerle mukayese ettiler de nasıl sapıklığa düştüler, onun için bir yol bulmaya da güçleri yok.
Bir de dediler ki: “Biz bir sürü kemik olduğumuz ve ufalanıp tozduğumuz vakit mi, gerçekten biz mi yeni bir yaratılışla diriltileceğiz?”
De ki: “Gerçekten, ister taş olun, ister demir,
İsterse gönlünüzde büyüyen herhangi bir yaratık!” Hemen: “Bizi kim (eski varlığımıza) iade edebilir?” diyecekler. De ki: “Sizi ilk defa yaratmış olan o kudret sahibi!” O vakit sana başlarını sallayacaklar. “O ne vakit?” diyecekler. De ki: “Yakın olması umulur.”
O sizi çağıracağı gün, derhal O’na tam bir saygı ile uyacaksınız ve (kabirlerinizde) pek az bir müddet kaldığınızı sanacaksınız.
Kullarıma de ki: “En güzel olan sözü söylesinler; çünkü şeytan aralarını gıcıklar; zira şeytan insana açık bir düşmandır.
Rabbiniz sizi daha iyi bilir; dilerse size merhamet eder, dilerse azap eder. Seni de onların üzerlerine vekil göndermedik.
Rabbin, göklerde ve yerde olan herkesi en iyi bilir. Andolsun ki, peygamberlerin bir kısmını bir kısmından üstün kıldık ve Davud’a da Zebur’u verdik.
De ki: “O’ndan başka ilah sandıklarınızı çağırın; o zaman anlarsınız ki ne başınızdan sıkıntıyı giderebilirler, ne de değiştirebilirler.
Onların yalvarıp durdukları, Rablerine hangisi daha yakın diye vesile ararlar ve rahmetini umarlar, azabından korkarlar; çünkü Rabbinin azabı korkunçtur.
Hiçbir memleket yoktur ki, Biz onu kıyamet gününden önce helak etmeyelim veya şiddetli bir azap ile cezalandırmayalım; Kitab’ da bu yazılı bulunuyor.
Bizi mucizelerle peygamber göndermekten alıkoyan şey, ancak önceki milletlerin onları yalanlamış olmalarıdır. Semud’a gözleri göre göre mucize olmak üzere o dişi deveyi verdik de onunla kendilerine zulmettiler; oysa Biz o mucizeleri, ancak korkutmak için göndeririz.
Unutma ki, vaktiyle sana: “Bil ki Rabbin o insanları kuşatmıştır.” dedik. Sana gösterdiğimiz (Mirac) temaşasını ve Ku’ran’da lanetlenmiş ağacı sadece insanlara bir imtihan için yapmışızdır. Biz onları tehdit ediyoruz; ama bu onlara büyük bir taşkınlığı artırmaktan başka netice vermiyor.
Yine unutma ki, bir vakit meleklere: “Adem için secde edin!” demiştik; derhal secde ettiler, fakat iblis: “Ben, bir çamur halinde yarattığın kimseye hiç secde mi ederim!” dedi.
Dedi ki: “Şu benim üzerime üstün kıldığın kişiye baksana!” Yemin ederim ki eğer beni kıyamet gününe kadar yaşatırsan, ben onun zürriyetini pek azı hariç kesinlikle kumandam altına alacağım.”
Allah buyurdu ki: “Haydi defol! Onlardan her kim sana uyarsa, biliniz ki cehennem de sizin cezanızdır, hem de mükemmel bir ceza!
Onlardan gücünün yettiğini sesinle yerinden oynat; süvarilerin ve piyadelerinle üzerlerine bas gürültüyü; mallarına, evlatlarına ortak ol; ve onlara va’dlerde bulun.” Fakat şeytan onlara bir aldanıştan başka ne va’d eder?
“Doğrusu o benim kullarım yok mu, senin onlar üzerine hiçbir saltanatın yoktur! Vekil olarak Rabbin yeter!”
Rabbiniz o kudret sahibidir ki, lütfundan nasip arayasınız diye sizin için denizde gemiler yürütüyor; gerçekten O, size karşı çok merhametidir.
Denizde başınıza bir bela geldiği zaman, O’ndan başka yalvardıklarınız kaybolur; derken O, sizi kurtarıp karaya çıkarınca da yüz çevirirsiniz. Zaten insan çok nankördür.
(Karaya) çıktığınızda, sizi tarafından yere geçirmeyeceğinden veya üzerinize çakıllı bir rüzgar salıvermesinden sonra da kendinize hiç vekil bulamamanızdan güvencede misiniz?
Yoksa sizi tekrar denize döndürüp de üzerinize herşeyi kırıp büken bir fırtına salıvererek hepinizi yaptığınız nankörlük sebebiyle boğmayacağından, sonra da Bize karşı onun öcünü alacak birini bulamamanızdan emin misiniz?
Andolsun ki: Biz, Adem oğullarını üstün bir şerefe mazhar kıldık; karada ve denizde binitlere yükledik ve güzel güzel nimetlerle besledik; yarattıklarımızdan çoğunun üzerine geçirdik.
Günün birinde bütün insanları önderleriyle çağıracağız; o gün her kime kitabı sağ eliyle verilirse, işte onlar kitaplarını okuyacaklar ve kıl kadar zulmedilmeyecekler.
Her kim de bu dünyada körlük ettiyse, o artık ahirette daha kör ve gidişçe daha şaşkındır.
Az kalsın seni bile, sana vahyettiğimizden başkasını bize karşı iftira edesin diye fitneye düşüreceklerdi ve o takdirde seni dost edineceklerdi.
Ve eğer Biz sana sebat vermemiş olsaydık, sen onlara nerede ise meylettindi.
O takdirde, muhakkak hayatın da, ölümün de katmerli acısını tattırırdık; sonra Bize karşı kendin için hiçbir yardımcı bulamazdın.
Az daha seni bu yerden çıkarmak için rahatsız edeceklerdi ve o takdirde kendileri de senin ardından pek az kalacaklardı.
Senden önce gönderdiğimiz bütün peygamberlere uygulanan bir kanundur ki sen Bizim bu kanunumuzda bir değişiklik bulamazsın!
Güneşin kaymasından, gecenin kararmasına kadar namazı güzel kıl; bir de kıraatıyle seçkin olan sabah namazını; çünkü sabah Kur’an’ı gerçekten şahitlidir.
Gecenin bir bölümünde de sana mahsus fazla bir namaz olarak uykudan kalk. Kur’an ile teheccüd kıl; yakındır ki Rabbin seni övgüye değer bir makama ulaştıra.
De ki: “Rabbim, gireceğim yere doğrulukla girmemi sağla, çıkacağım yerden de doğrululukla çıkmamı nasip et ve benim için kendi katından yardım edici bir kuvvet ver.”
Ve de ki: “Hak geldi, batıl yok oldu; gerçekten batıl pek zavallıdır!”
Biz de Kur’an’dan müminler için bir şifa ve bir rahmet olan ayetleri peyderpey indiririz. Zalimlerin ise ancak zararını artırır.
Öyledir, Biz insana nimet verdiğimiz zaman aldırmaz, yan büker; kendisine kötülük dokunduğu zaman da pek umutsuz olur.
De ki: “Herkes kendi uyarına (temayülüne) göre hareket ediyor. O halde kimin en doğru yolda olduğunu Rabbiniz daha iyi bilir.”
Bir de sana ruhtan soruyorlar. De ki: “Ruh Rabbimin emrindendir. Size ise pek az bilgi verilmiştir.”
Andolsun ki, dilersek sana vahyettiğimizi tamamen gideriveririz; sonra Bize karşı kendine bir vekil de bulamazsın.
Ancak Rabbinden bir rahmet olarak (vahyettiklerini ortadan kaldırma işini) yapmadık. Gerçekten O’nun sana olan lütfü çok büyüktür.
De ki: “Yemin ederim eğer insanlar ve cinler bu Kur’an’ın benzerini getirmek üzere toplansalar, birbirlerine yardımcı bile olsalar onun bir benzerini getiremezler.”
Andolsun ki Biz bu Kur’an’da dillere destan olacak her manadan türlü türlü anlattık; ifadeler yaptık yine insanların çoğu gavurlukta ısrar ettiler;
Ve dediler: Biz sana asla inanmayız, ta ki bizim için şu yerden bir pınar akıtasın,
veya hurmalıklardan ve üzümlüklerden bir bahçen olsun da aralarında şarıl şarıl çaylar akıtasın,
yahut iddia ettiğin gibi göğü üzerimize parça parça düşüresin veya Allah’ı ve melekleri kefil getiresin,
veyahut altından bir evin olsun ya da gökyüzüne çıkasın; ona çıktığına da asla inanmayız; ta ki bize okuyacağımız bir mektup indiresin!” De ki: “Rabbimin şanı yücedir, ben sadece beşer olan bir peygamberim.”
Kendilerine doğru yolu gösteren rehber geldiğinde insanların iman etmelerine ancak şöyle demeleri engel oldu: “Allah bir insanı mı peygamber gönderdi?”
Söyle onlara: “Eğer yeryüzünde uslu uslu yürüyen melekler olsaydı, elbette onlara gökten melek olan bir peygamber gönderirdik!”
De ki: “Allah, sizinle benim aramda şahit olarak yeter. Gerçekten O, kullarından haberdardır, çok iyi görendir.”
Ve Allah her kime hidayet ederse, o doğru yolu tutar; her kimi de sapıklık içinde bırakırsa, artık onlar için Allah’tan başka yardımcılar bulamazsın. Ve Biz onları kıyamet günü, kör, dilsiz, sağır oldukları halde yüzükoyun haşrederiz; varacakları yer cehennemdir; alevi dindikçe onlara ateşi artırırız.
Bu, onların cezasıdır, çünkü onlar ayetlerimizi inkar ettiler ve: “Sahi biz bir yığın kemik ve ufalanıp tozduğumuz zaman mı, gerçekten biz mi yeni bir yaratılışla diriltileceğiz?” dediler.
Gökleri ve yeri yaratmış olan Allah’ın, kendilerinin benzerini yaratmaya kadir olduğunu görmediler mi? Kendileri için şüphe edilmeyen bir vade tayin etmiştir. Fakat zalimlerin gavurluktan başkasına baktıkları yok!
De ki: ” Rabbimin rahmet hazinelerine siz malik olsaydınız, o zaman da elden çıkar korkusuyla kimseye birşey vermezdiniz. İnsan zaten çok cimridir!”
Andolsun ki, Musa’ya apaçık dokuz mucize verdik. Sor İsrail oğullarına; Musa onlara geldiği vakit, Firavun ona dedi ki: “Ey Musa ben seni kesin büyüye tutulmuş sanıyorum!”
Musa da: “Pekala bilirsin ki, bunları, göklerin ve yerin Rabbi ancak birer ibret olmak üzere indirdi. Mutlaka ben de seni, ey Firavun helak olmuş sanıyorum!”
(103-104) Derken Firavun onları o yerden belinletmek (sürüp çıkarmak) istedi, Biz de hem kendisini, hem de beraberindekilerin tümünü birden boğuverdik; arkasından da İsrailoğullarına dedik ki: “Haydi, yeryüzünde yerleşin; sonra ahiret va’di geldiği vakit hepinizi dürüp bükerek (bir araya) getireceğiz.”
(103-104) Derken Firavun onları o yerden belinletmek (sürüp çıkarmak) istedi, Biz de hem kendisini, hem de beraberindekilerin tümünü birden boğuverdik; arkasından da İsrailoğullarına dedik ki: “Haydi, yeryüzünde yerleşin; sonra ahiret va’di geldiği vakit hepinizi dürüp bükerek (bir araya) getireceğiz.”
Bunu (Kur’an’ı) gerçeğin ifadesi olarak indirdik, o da gerçek bir şekilde indi. Seni ancak sevabımızın müjdecisi ve azabımızın habercisi olarak gönderdik.
Hem onu bir Kur’an olarak ayet ayet ayırdık ki, insanlara dura dura okuyasın, hem de gerektikçe parça parça indirdik.
De ki: “İster ona inanın, ister inanmayın; zira bundan önce kendilerine bilgi verilmiş olanlara okununca çeneleri üstü secdelere kapanıyorlar ve diyorlar ki:
Rabbimizi tenzih ederiz. Gerçekten Rabbimizin va’di kesinlikle gerçekleşmiş bulunuyor;
Ve ağlayarak çeneleri üstü kapanıyorlar; o onların ürpertilerini de artırıyor.
De ki: “Allah deyin, Rahman deyin; hangisini derseniz, hep O’nundur, o en güzel isimler.” Bununla beraber namazında çok bağırma, çok da gizleme; ikisinin arası bir yol tut.
Ve şöyle de: “Hamd o Allah’a ki, hiçbir çocuk edinmedi; O’na mülkte bir ortak da olmadı; O’na aczi yüzünden bir yardımcı da olmadı.” O’nu tekbir ile büyükle de büyükle!