Kehf Suresi – Arapça ve Türkçe Okunuşu

İçerik

Kehf Suresi Arapça Okunuşu

Kehf Suresi Arapça Dinle

Kehf Suresi Türkçe Okunuşu

Bismillahirrahmanirrahim.

El hamdulillahillezi enzele ala abdihil kitabe ve lem yec’al lehu ıveca.
Kayyimen li yunzire be’sen şediden min ledunhu ve yubeşşirel mu’mininellezine ya’melunes salihati enne lehum ecren hasena.
Makisine fihi ebeda.
Ve yunzirellezine kaluttehazellahu veleda.
Ma lehum bihi min ilmin ve la li abaihim, keburet kelimeten tahrucu min efvahihim, in yekulune illa keziba.
Fe lealleke bahiun nefseke ala asarihim in lem yu’minu bi hazel hadisi esefa.
İnna cealna ma alel ardı zineten leha li nebluvehum eyyuhum ahsenu amela.
Ve inna le cailune ma aleyha saiden curuza.
Em hasibte enne ashabel kehfi ver rakimi kanu min ayatina acaba.
İz evel fityetu ilel kehfi fe kalu rabbena atina min ledunke rahmeten ve heyyi’ lena min emrina reşeda.
Fe darabna ala azanihim fil kehfi sinine adeda.
Summe beasnahum li na’leme eyyul hızbeyni ahsa lima lebisu emeda.
Nahnu nakussu aleyke nebeehum bil hakk, innehum fityetun amenu bi rabbihim ve zidnahum huda.
Ve rabatna ala kulubihim iz kamu fe kalu rabbuna rabbus semavati vel ardı len ned’uve min dunihi ilahen lekad kulna izen şetata.
Haulai kavmunettehazu min dunihi aliheh, lev la ye’tune aleyhim bi sultanin beyyin, fe men azlemu mimmeniftera alallahi keziba.
Ve izi’tezeltumuhum ve ma ya’budune illallahe fe’vu ilel kehfi yenşur lekum rabbukum min rahmetihi ve yuheyyi’ lekum min emrikum mirfeka.
Ve tereş şemse iza taleat tezaveru an kehfihim zatel yemini ve iza garabet takrıduhum zateş şimali ve hum fi fecvetin minh, zalike min ayatillah, men yehdillahu fe huvel muhted, ve men yudlil fe len tecide lehu veliyyen murşida.
Ve tahsebuhum eykazan ve hum rukud, ve nukallibuhum zatel yemini ve zateş şimal, ve kelbuhum basitun ziraayhi bil vasid, levittala’te aleyhim le velleyte minhum firaren ve le muli’te minhum ru’ba.
Ve kezalike beasnahum li yetesaelu beynehum, kale kailun minhum kem lebistum, kalu lebisna yevmen ev ba’da yevm, kalu rabbukum a’lemu bi ma lebistum feb’asu ehadekum bi verıkıkum hazihi ilel medineti fel yanzur eyyuha ezka taamen fel ye’tikum bi rızkın minhu vel yetelattaf ve la yuş’ırenne bikum ehada.
İnnehum in yazheru aleykum yercumukum ev yuidukum fi milletihim ve len tuflihu izen ebeda.
Ve kezalike a’serna aleyhim li ya’lemu enne va’dallahi hakkun ve ennes saate la reybe fiha, iz yetenazeune beynehum emrehum fe kalubnu aleyhim bunyana, rabbuhum a’lemu bihim, kalellezine galebu ala emrihim le nettehızenne aleyhim mescida.
Se yekulune selasetun rabiuhum kelbuhum, ve yekulune hamsetun sadisuhum kelbuhum recmen bil gayb, ve yekulune seb’atun ve saminuhum kelbuhum, kul rabbi a’lemu bi ıddetihim ma ya’lemuhum illa kalil, fe la tumari fihim illa miraen zahira, ve la testefti fihim minhum ehada.
Ve la tekulenne li şey’in inni faılun zalike gada.
İlla en yeşaallahu vezkur rabbeke iza nesite ve kul asa en yehdiyeni rabbi li akrabe min haza reşeda.
Ve lebisu fi kehfihim selase mietin sinine vezdadu tis’a.
Kulillahu a’lemu bima lebisu, lehu gaybus semavati vel ard, ebsır bihi ve esmı’, ma lehum min dunihi min veliyyin ve la yuşriku fi hukmihi ehada.
Vetlu ma uhıye ileyke min kitabi rabbik, la mubeddile li kelimatihi ve len tecide min dunihi multehada.
Vasbır nefseke meallezine yed’une rabbehum bil gadati vel aşiyyi yuridune vechehu ve la ta’du aynake anhum, turidu zinetel hayatid dunya ve la tutı’ men agfelna kalbehu an zikrina vettebea hevahu ve kane emruhu furuta.
Ve kulil hakku min rabbikum fe men şae fel yu’min ve men şae fel yekfur inna a’tedna liz zalimine naren ehata bihim suradikuha, ve in yestegisu yugasu bi main kel muhli yeşvil vucuh, bi’seş şerab ve saet murtefeka.
İnnellezine amenu ve amilus salihati inna la nudiu ecre men ahsene amela.
Ulaike lehum cennatu adnin tecri min tahtihimul enharu yuhallevne fiha min esavire min zehebin ve yelbesune siyaben hudren min sundusin ve istebrekın muttekiine fiha alel eraik, ni’mes sevab, ve hasunet murtefeka.
Vadrıb lehum meselen raculeyni cealna li ehadihima cenneteyni min a’nabin ve hafefnahuma bi nahlin ve cealna beynehuma zer’a.
Kiltel cenneteyni atet ukuleha ve lem tazlim minhu şey’en ve feccerna hılalehuma nehera.
Ve kane lehu semer, fe kale li sahıbihi ve huve yuhaviruhu ene ekseru minke malen ve eazzu nefera.
Ve dehale cennetehu ve huve zalimun li nefsih, kale ma ezunnu en tebide hazihi ebeda.
Ve ma ezunnus saate kaimeten ve le in rudidtu ila rabbi le ecidenne hayren minha munkaleba.
Kale lehu sahıbuhu ve huve yuhaviruhu e keferte billezi halakake min turabin summe min nutfetin summe sevvake racula.
Lakinne huvallahu rabbi ve la uşriku bi rabbi ehada.
Ve lev la iz dehalte cenneteke kulte ma şaallahu la kuvvete illa billah, in tereni ene ekalle minke malen ve veleda.
Fe asa rabbi en yu’tiyeni hayran min cennetike ve yursile aleyha husbanen mines semai fe tusbiha saiden zeleka.
Ev yusbiha mauha gavren fe len testetia lehu taleba.
Ve uhita bi semerihi fe asbeha yukallibu keffeyhi ala ma enfeka fiha ve hiye haviyetun ala uruşiha ve yekulu ya leyteni lem uşrik bi rabbi ehada.
Ve lem tekun lehu fietun yansurunehu min dunillahi ve ma kane muntesira.
Hunalikel velayetu lillahil hakk, huve hayrun sevaben ve hayrun ukba.
Vadrıb lehum meselel hayatid dunya ke main enzelnahu mines semai fahteleta bihi nebatul ardı fe asbeha heşimen tezruhur riyah, ve kanallahu ala kulli şey’in muktedira.
El malu vel benune zinetul hayatid dunya, vel bakıyatus salihatu hayrun inde rabbike sevaben ve hayrun emela.
Ve yevme nuseyyirul cibale ve terel arda barizeten ve haşernahum fe lem nugadir minhum ehada.
Ve uridu ala rabbike saffa, lekad ci’tumuna kema halaknakum evvele merreh, bel zeamtum ellen nec’ale lekum mev’ıda.
Ve vudıal kitabu fe terel mucrimine muşfikine mimma fihi ve yekulune ya veyletena mali hazel kitabi la yugadiru sagireten ve la kebireten illa ahsaha, ve vecedu ma amilu hadıra, ve la yazlimu rabbuke ehada.
Ve iz kulna lil melaiketiscudu li ademe fe secedu illa iblis, kane minel cinni fe feseka an emri rabbih, e fe tettehızunehu ve zurriyyetehu evliyae min duni ve hum lekum aduvv, bi’se liz zalimine bedela.
Ma eşhedtuhum halkas semavati vel ardı ve la halka enfusihim ve ma kuntu muttehızel mudılline aduda.
Ve yevme yekulu nadu şurekaiyellezine zeamtum fe deavhum fe lem yestecibu lehum ve cealna beynehum mevbika.
Ve reel mucrimunen nare fe zannu ennehum muvakıuha ve lem yecidu anha masrifa.
Ve lekad sarrafna fi hazel kur’ani lin nasi min kulli mesel, ve kanel insanu eksere şey’in cedela.
Ve ma menean nase en yu’minu iz cae humul huda ve yestagfiru rabbehum illa en te’tiyehum sunnetul evveline ev ye’tiyehumul azabu kubula.
Ve ma nursilul murseline illa mubeşşirine ve munzirin, ve yucadilullezine keferu bil batılı li yudhıdu bihil hakka vettehazu ayati ve ma unziru huzuva.
Ve men azlemu mimmen zukkire bi ayati rabbihi fe a’rada anha ve nesiye ma kaddemet yedah, inna cealna ala kulubihim ekinneten en yefkahuhu ve fi azanihim vakra ve in ted’uhum ilel huda fe len yehtedu izen ebeda.
Ve rabbukel gafuru zur rahmeh, lev yuahızuhum bi ma kesebu le accele lehumul azab, bel lehum mev’ıdun len yecidu min dunihi mev’ila.
Ve tilkel kura ehleknahum lemma zalemu ve cealna li mehlikihim mev’ıda.
Ve iz kale musa li fetahu la ebrehu hatta ebluga mecmeal bahreyni ev emdıye hukuba.
Fe lemma belega mecmea beynihima nesiya hutehuma fettehaze sebilehu fil bahri sereba.
Fe lemma caveza kale li fetahu atina gadaena lekad lekina min seferina haza nasaba.
Kale eraeyte iz eveyna ilas sahrati fe inni nesitul hut, ve ma ensanihu illeş şeytanu en ezkureh, vettehaze sebilehu fil bahri aceba.
Kale zalike ma kunna nebgı fertedda ala asarihima kasasa.
Fe veceda abden min ibadina ateynahu rahmeten min indina ve allemnahu min ledunna ilma.
Kale lehu musa hel ettebiuke ala en tuallimeni mimma ullimte ruşda.
Kale inneke len testetia maiye sabra.
Ve keyfe tesbiru ala ma lem tuhıt bihi hubra.
Kale se teciduni inşaallahu sabiren ve la a’si leke emra.
Kale fe initteba’teni fe la tes’elni an şey’in hatta uhdise leke minhu zikra.
Fentalaka, hatta iza rakiba fis sefineti harakaha kale e harakteha li tugrika ehleha, lekad ci’te şey’en imra.
Kale e lem ekul inneke len testetia maiye sabra.
Kale la tuahızni bima nesitu ve la turhıkni min emri usra.
Fentaleka, hatta iza lekıya gulamen fe katelehu kale e katelte nefsen zekiyyeten bi gayri nefs, lekad ci’te şey’en nukra.
Kale e lem ekul leke inneke len testetia maıye sabra.
Kale in seeltuke an şey’in ba’deha fe la tusahıbni, kad belagte min ledunni uzra.
Fentaleka, hatta iza eteya ehle karyetin istat’ama ehleha fe ebev en yudayyifuhuma fe veceda fiha cidaren yuridu en yenkadda fe ekameh, kale lev şi’te lettehazte aleyhi ecra.
Kale haza firaku beyni ve beynik, se unebbiuke bi te’vili ma lem testetı’ aleyhi sabra.
Emmes sefinetu fe kanet li mesakine ya’melune fil bahri fe eradtu en eibeha ve kane veraehum melikun ye’huzu kulle sefinetin gasba.
Ve emmel gulamu fe kane ebevahu mu’mineyni fe haşina en yurhikahuma tugyanen ve kufra.
Fe eredna en yubdilehuma rabbuhuma hayren minhu zekaten ve akrebe ruhma.
Ve emmel cidaru fe kane li gulameyni yetimeyni fil medineti ve kane tahtehu kenzun lehuma ve kane ebuhuma saliha, fe erade rabbuke en yebluga eşuddehuma ve yestahrica kenzehuma rahmeten min rabbik ve ma fealtuhu an emri, zalike te’vilu ma lem testı’ aleyhi sabra.
Ve yes’eluneke an zil karneyn, kul se etlu aleykum minhu zikra.
İnna mekkenna lehu fil ardı ve ateynahu min kulli şey’in sebeba.
Fe etbea sebeba.
Hatta iza belega magribeş şemsi vecedeha tagrubu fi aynin hamietin ve vecede indeha kavma, kulna ya zel karneyni imma en tuazzibe ve imma en tettehıze fihim husna.
Kale emma men zaleme fe sevfe nuazzibuhu summe yureddu ila rabbihi fe yuazzibuhu azaben nukra.
Ve emma men amene ve amile salihan fe lehu cezaenil husna ve se nekulu lehu min emrina yusra.
Summe etbea sebeba.
Hatta iza belega matlıaş şemsi vecedeha tatluu ala kavmin lem nec’al lehum min duniha sitra.
Kezalik, ve kad ehatna bima ledeyhi hubra.
Summe etbea sebeba.
Hatta iza belega beynes seddeyni vecede min dunihima kavmen la yekadune yefkahune kavla.
Kalu ya zel karneyni inne ye’cuce ve me’cuce mufsidune fil ardı fe hel nec’alu leke harcen ala en tec’ale beynena ve beynehum sedda.
Kale ma mekkenni fihi rabbi hayrun fe einuni bi kuvvetin ec’al beynekum ve beynehum redma.
Atuni zuberel hadid, hatta iza sava beynes sadafeyni kalenfuhu, hatta iza cealehu naren kale atuni ufrig aleyhi kıtra.
Femestau en yazheruhu ve mestetau lehu nakba.
Kale haza rahmetun min rabbi, fe iza cae va’du rabbi cealehu dekka’, ve kane va’du rabbi hakka.
Ve terakna ba’dahum yevmeizin yemucu fi ba’dın ve nufiha fis suri fe cema’nahum cem’a.
Ve aradna cehenneme yevmeizin lil kafirine arda.
Ellezine kanet a’yunuhum fi gıtain an zikri ve kanu la yestetiune sem’a.
E fe hasibellezine keferu en yettehızu ibadi min duni evliya’, inna a’tedna cehenneme lil kafirine nuzula.
Kul hel nunebbiukum bil ahserine a’mala.
Ellezine dalle sa’yuhum fil hayatid dunya ve hum yahsebune ennehum yuhsinune sun’a.
Ulaikellezine keferu bi ayati rabbihim ve likaihi fe habitat a’maluhum fe la nukimu lehum yevmel kıyameti vezna.
Zalike cezauhum cehennemu bima keferu vettehazu ayati ve rusuli huzuva.
İnnellezine amenu ve amilus salihati kanet lehum cennatul firdevsi nuzula.
Halidine fiha la yebgune anha hıvela.
Kul lev kanel bahru midaden li kelimati rabbi le nefidel bahru kable en tenfede kelimatu rabbi ve lev ci’na bi mislihi mededa.
Kul innema ene beşerun mislukum yuha ileyye ennema ilahukum ilahun vahid, fe men kane yercu likae rabbihi fel ya’mel amelen salihan ve la yuşrik bi ıbadeti rabbihi ehada.

Kehf Suresi Türkçe Dinle

Kehf Suresi Türkçe Anlamı

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla.

Hamd o Allah’a mahsustur ki, kuluna Kitab indirdi, içinde hiçbir yamukluk yapmadan,
dosdoğru; tarafından şiddetli bir azap ile korkutmak ve yararlı yararlı işler yapan müminlere şunu müjdelemek için: Kendilerine gerçekten güzel bir mükafat var;
ebedi olarak orada kalacaklar.
Bir de, “Allah çocuk edindi.” diyenleri uyarmak için.
Bu hususta ne kendilerinin bir bilgisi vardır, ne de babalarının; o, ağızlarından çıkan ne büyük bir sözdür; sadece yalan söylüyorlar!
Şimdi bu söze (Kur’an’a) inanmazlarsa belki arkalarından üzülerek kendini tüketeceksin!
Biz yeryüzünde olan şeyleri ona bir süs yaptık ki insanları imtihan edelim: Hangisi daha güzel bir amel yapacak?
Bununla beraber şu da bir gerçek ki Biz, onun üzerinde olan herşeyi kupkuru bir toprak yapmaktayız.
Yoksa sen Ashab-ı Kehf ve Rakim’ın, ayetlerimizden şaşılacak bir olay olduklarını mı sandın?
O vakit o genç yiğitler mağaraya çekildiler ve şöyle dediler: ” Ey Rabbimiz, bizlere tarafından bir rahmet ihsan et ve bizim için işimizden bir muvaffakiyet hazırla!”
Bunun üzerine yıllarca mağarada kulakları üzerine vurduk (uyuttuk).
Sonra da onları uyandırdık ki, iki zümreden hangisinin bekledikleri gayeyi daha iyi hesap etmiş olduğunu bilelim.
Biz sana onların kıssalarını doğru olarak naklediyoruz: Hakikaten bunlar, Rablerine iman eden birkaç genç yiğitti; Biz de hidayetlerini artırdık.
Ve kalplerini pekiştirdik. O vakit ayağa kalkıp dediler ki: “Bizim Rabbimiz göklerin ve yerin Rabbidir; kesinlikle O’ndan başka hiçbir tanrıya tapmayız; yoksa gerçekten saçma sapan konuşmuş oluruz.
Şunlar, bizim kavmimiz, tuttular O’ndan başka tanrılar edindiler; onların tanrı olduğuna açık bir delil getirselerdi ya! Allah’a bir yalanı uydurandan daha zalim kim olabilir?”
(İçlerinden biri demişti ki): “Madem ki, onlardan ve Allah’tan başka taptıklarından uzaklaşmayı tercih ettiniz, o halde mağaraya çekilin ki, sizin için Rabbiniz rahmetini yaysın ve size işinizden bir kolaylık hazırlasın.”
Güneşi görüyorsun ya, doğduğu vakit mağaralarından sağ tarafa meyleder, battığı vakit de onları sol tarafa makaslar. Onlar mağaranın geniş bir yerindedir. İşte bu Allah’ın mucizelerindendir. Allah kime hidayet ederse, işte o hidayete ermiştir; kimi de saptırırsa artık ona doğru yolu gösterecek bir yardımcı bulamazsın.
Bir de onları uyanık sanırdın, halbuki uykudadırlar ve biz onları sağa sola çevirirdik; köpekleri de giriş kısmında iki kolunu uzatmıştı. Onları görseydin mutlaka onlardan kaçar ve elbette için dehşet ile dolardı.
Yine böylece onları uyandırdık ki, birbirlerine sorsunlar. İçlerinden biri: “Ne kadar durdunuz!” dedi. “Bir gün yahut daha az.” dediler. Bir kısmı da: “Ne kadar durduğunuzu Rabbiniz daha iyi bilir; şimdi siz şu gümüş paranızla birinizi şehre gönderin de, baksın kimin yemeği daha temizse ondan size yiyecek alıp getirsin; hem de çok kurnaz davransın ve sakın sizi kimseye sezdirmesin.
Çünkü sizi ellerine geçirirlerse muhakkak öldürürler, yahut kendi dinlerine döndürürler. O zaman asla kurtuluşa eremezsiniz.”
Böylece kendilerini haberdar ettik ki, Allah’ın va’dinin hak olduğunu ve kıyamet gününün şüphesiz bulunduğunu bilsinler. O sırada kavimleri kendi aralarında bunların olayını tartışıyorlardı. Bunun üzerine dediler ki: “Üstlerine bir bina yapın; Rableri onları daha iyi bilir!” Düşmanlarına karşı galip gelenler: “Biz muhakkak bunların üzerine bir mescit yaparız.” dediler.
(Kimileri): “Üçtür. Dördüncüleri köpekleridir.” diyecekler; (kimileri de): “Beştir, altıncıları köpekleridir.” diyecekler. Her ikisi de gaybi taşlama=bilinmeyen şey hakkında tahmin yürütmektir. (Bir kısmı da): “Yedidir, sekizincileri köpekleridir.” diyecekler. De ki: “Onların sayılarını Rabbim daha iyi bilir; onları insanlardan ancak pek azı bilir.” Artık bunlar hakkında bildirilenin dışında bir tartışmaya girişme ve bunlar hakkında hiç kimseye birşey sorma!
Hiçbir şey hakkında da: “Ben bunu yarın muhakkak yaparım deme,
Allah’ın dilemesine bağlamaksızın. Unuttuğun zamanda Allah’ı an ve şöyle de: “Umarım ki, Rabbim beni bundan daha yakın bir zamanda dosdoğru bir başarıya eriştire!”
Onlar mağaralarında üçyüz sene durdular, dokuz da ilave ettiler.
De ki: “Ne kadar kaldıklarını Allah daha iyi bilir!” Göklerin ve yerin gaybı O’na aittir. O Öyle güzel görür, öyle güzel işitir ki, onlara O’ndan başka yardımcı yoktur; O hiçbir kimseyi hükmünde ortak kabul etmez!”
Rabbinden sana vahyolunanı oku! O’nun sözlerini değiştirecek yoktur. O’ndan başka bir sığınak da bulamazsın!
Sabah akşam Rablerine rızasını dileyerek dua eden kimselerle beraber nefsince sabret! Sen dünya hayatının süsünü arzu ederek onlardan gözlerini ayırma. Kalbini, Bizi anmaktan gafil kıldığımız, keyfinin ardına düşmüş ve işi aşırılık olmuş kimseye uyma!
Ve de ki: “O hak Rabbinizdendir. Artık dileyen iman etsin, dileyen inkar etsin! Çünkü Biz zalimler için öyle bir ateş hazırlamışızdır ki, serdakları (duvarları) kendilerini kuşatmıştır. Eğer yardım isterlerse, yüzleri çeviren erimiş cesed gibi bir su ile yardım edilirler. O ne fena içki ve o ne kötü kurultay!
İman edip iyi iyi amel işleyenlerin, şüphesiz ki, Biz öyle güzel işler yapanların mükafatını zayi etmeyiz.
İşte onlara Adn cennetleri vardır; altlarından ırmaklar akar; orada altın bileziklerle süslenecekler; ince ve kalın ipeklerden yeşil elbiseler giyecekler; tahtlar üzerine dayanıp kurulacaklar. O ne güzel mükafat, ne güzel kurultay!
Ve onlara iki adamı temsil getir: Birisine her türlü üzümden iki bağ vermişiz, her ikisini hurmalarla donatmışız; ikisinin arasına da bir ekinlik yapmışız.
İki bağın ikisi de yemişlerini vermiş hiçbir şey noksan bırakılmamış, ikisinin ortasından bir de nehir akıtmışız.
Başka geliri de vardı; bu yüzden bu adam arkadaşıyla konuşurken: “Ben senden malca daha zengin, taraftarca daha güçlüyüm.” dedi.
Ve bağına girdi; kendine yazık ediyordu ve: “Bunun yok olacağını asla sanmam;
kıyametin kopacağını da zannetmem. Bununla beraber şayet Rabbime döndürülürsem, mutlaka bundan daha hayırlı bir sonuç bulurum.” dedi.
Arkadaşı da ona karşılık vererek dedi ki: “Sen, seni topraktan, sonra bir damla sudan yaratan, sonra da insan şekline koyan Rabbini inkar mı ediyorsun?
Ancak o Allah benim Rabbim ve ben Rabbime kimseyi ortak koşmam.
Bağına girdiğin zaman: “Maşallah, Allah’ın yardımından başka hiçbir kuvvet yoktur!” deseydin olmaz mıydı? Eğer malca ve evlatça beni kendinden az görüyorsan,
ne biliyorsun belki Rabbim bana senin bağından daha hayırlısını verir; seninkinin de üstüne gökten bir afet indiriverir de yalçın bir toprak haline gelir.
Yahut suyu çekiliverir de bir daha onu aramakla bulamazsın.”
Derken bütün serveti istilaya uğradı. Bunun üzerine bağına yaptığı masraflara karşı ellerini oğuşturmaya başladı. Bağ, çardakları üzerine çökmüş kalmıştı; “Ah! Keşke Rabbime hiçbir ortak koşmamış olsaydım!” diyordu.
Allah’tan başka kendisine yardım edecek bir topluluk da bulunmadı; kendi kendini de kurtaramadı.
İşte burada hakimiyet gerçekten Allah’ındır. O sevapça da daha hayırlıdır, sonuçça da daha hayırlıdır.
Onlara dünya hayatının misalini şöyle ver (Dünya hayatı) gökten indirdiğimiz bir suya benzer ki. onunla yeryüzünün bitkileri birbirine karışmış, nihayet rüzgarların savurup götürdüğü bir çöp kırıntısı olmuştur. Allah herşeye muktedirdir.
Mal ve oğullar dünya hayatının süsüdür; ebedi kalacak iyi işler ise, Rabbinin katında sevapça da hayırlıdır, ümitçe de hayırlıdır.
Düşün o günü ki, dağları yürüteceğiz; yeryüzünü çırılçıplak göreceksin. Onları mahşer meydanına toplamışızdır, hiçbir kimseyi geride bırakmamışızdır.
Hepsi saf saf Rabbine arzedilecekler; (O da şöyle) buyurur: “İşte andolsun ki, ilk önce yarattığımız gibi bize geldiniz; fakat siz va’d ettiğimiz zamanı gerçekleştiremeyeceğimizi sanmıştınız, değil mi?”
Defter de (ortaya) konulmuştur; artık suçluların korku yüzünden heyecan içinde titrediklerini görürsün. Ve şöyle derler: “Vay halimize! Bu nasıl defter ki, ne küçük koymuş, ne büyük, hepsini saymış dökmüş!” Ve bütün yaptıklarını hazır bulmuşlardır; Rabbin kimseye zulmetmez.
Yine o vakti hatırla ki, meleklere: “Adem için secde edin!” demiştik, hemen secde ettiler, ancak İblis cinlerden idi Rabbinin emri dışına çıktı. Şimdi siz beni bırakıp da onu ve soyunu kendinize dost mu ediniyorsunuz? Onlar size düşman iken! Zalimler için ne kötü bir değişme!
Ben onları ne göklerin ve yerin yaratılışına ne de kendilerinin yaratılışına şahit tutmadım; ve hiçbir zaman yoldan saptıranları yardımcı edinmiş değilim.
Ve o gün diyecek ki: “Ünleyin (çağırın) bakalım, bana ortak olduklarını sandığınız şeyleri!” Derken onları çağırırlar, yalvarırlar, fakat kendilerine cevap verilmez. Ve biz aralarına bir uçurum koymuşuzdur.
Suçlular ateşi görmüş artık ona düşeceklerini anlamışlardır da ondan kaçacak bir yer bulamamışlardır.
Andolsun ki, gerçekten Biz bu Kuran’da insanlara ibret olacak her türlü misali tekrar tekrar açıklamışızdır. İnsan ise herşeyden çok mücadelecidir.
Kendilerine doğru yolu gösteren peygamber geldiğinde insanları iman etmekten ve günahlarının bağışlanmasını istemekten alıkoyan şey, sadece kendilerine, öncekilere gelen dünya azabının gelmesi veya ahiret azabının gözleri önüne serilmesini beklemek olmuştur.
Halbuki, Biz gönderdiğimiz peygamberleri ancak müjdeleyici ve uyarıcı olmak üzere göndeririz. Küfredenler ise, hakkı batılla kaydırmak için mücadele ediyorlar; ayetlerimizi ve kendilerine yapılan tehdidi alaya aldılar.
O kimseden daha zalim kim olabilir ki, kendisine Rabbinin ayetleri anlatılmıştır da o, onlardan yüz çevirmiş ve ellerinin önceden yaptığı şeyleri unutmuştur. Çünkü Biz onların kalpleri üzerine onu iyi anlamalarına engel birtakım kabuklar ve kulaklarına bir ağırlık koymuşuzdur; sen onları doğru yola çağırsan da onlar asla yola gelmezler.
Hem o bağışlaması çok, merhamet sahibi Rabbin onları kazandıkları günahlar yüzünden hemen cezalandıracak olsaydı, elbette hemen azap ederdi. Fakat onlar için va’dolunmuş bir zaman vardır ki, o gelince hiçbir kurtuluş çaresi bulamazlar.
İşte o memleketler ki, Biz onları zulmettiklerinde helak etmiş ve helakları için de bir zaman belirlemiştik.
Bir vakit Musa genç hizmetçisine demişti ki: “İki denizin birleştiği yere varıncaya kadar durmayacağım, yahut senelerce gideceğim.”
Bunun üzerine ikisi de iki denizin birleştiği yere vardıklarında balıklarını unuttular. O zaman balık denizde bir deliğe doğru yolunu tutmuştu.
Bu şekilde geçtikleri zaman genç hizmetçisine: “Getir kuşluk yemeğimizi; gerçekten biz bu yolculuğumuzda yorulduk.” dedi.
Genç: “Gördün mü dedi kayaya sığındığımız vakit doğrusu ben balığı unuttum; onu hatırlamamı muhakkak şeytan unutturdu. O şaşılacak bir şekilde denizdeki yolunu tutmuştur.”
Musa da dedi ki: “İşte aradığımız oydu!” Bunun üzerine izlerini takip ederek gerisin geri döndüler;
derken kullarımızdan bir kul buldular ki, Biz ona katımızdan bir rahmet vermiş ve tarafımızdan bir ilim öğretmiştik.
Musa ona: “Sana öğretilen ilimden bana da öğretmen şartıyla sana tabi olabilir miyim” dedi.
O: “Doğrusu sen benimle beraber olmaya sabredemezsin.
Havsalanın almadığı şeye nasıl sabredeceksin!” dedi.
Musa: “İnşallah beni sabırlı bulacaksın ve senin hiçbir işine karşı gelmem.” dedi.
O: “O halde eğer bana uyacaksan, bana hiçbir şey hakkında soru sorma, ta ki ben sana ondan söz açıncaya kadar.”
Bunun üzerine ikisi beraber gittiler; nihayet gemiye bindiklerinde tuttu gemiyi yaraladı. Musa: “A, içindekileri boğmak için mi yaraladın onu? Doğrusu kötü bir şey yaptın!” dedi.
O: “Demedim mi ki sen benimle beraber olmaya sabredemezsin?” dedi.
Musa: “Unuttuğum şeyle beni suçlama ve bu işimden dolayı bana güçlük çıkarma!” dedi.
Yine gittiler nihayet bir oğlana rastgeldiler; tuttu onu öldürüverdi. Musa: “Bir can karşılığı olmaksızın masum bir cana mı kıydın? Doğrusu çok kötü birşey yaptın!” dedi.
“Doğrusu sen benimle asla sabredemezsin demedim mi sana?” dedi.
Musa: “Eğer bundan sonra sana birşey sorarsam, artık benimle arkadaşlık etme! Doğrusu tarafımdan beyan edilecek son özre erdin.”
Bunun üzerine yine gittiler. Nihayet bir köy halkına varınca onlardan yemek istediler. Ancak onlar, kendilerini misafir etmekten kaçındılar. Derken orada yıkılmak üzere olan bir duvar buldular, tutup onu doğrulttu. Musa: “İsteseydin bunun karşılığında mutlaka bir ücret alırdın” dedi.
O: “İşte bu, seninle benim ayrılmamız olacak! Şimdi sana o sabredemediğin şeylerin iç yüzünü haber vereyim.
Önce gemi, denizde çalışan birtakım zavallılarındı. Ben onu kusurlu hale getirmek istedim; çünkü ötelerinde bütün sağlam gemileri gaspedip alan bir hükümdar vardı.
Oğlana gelince, anne babası mümin kimselerdi. Onun bunları azgınlık ve küfür ile sarmasından korktuk.
İstedik ki, Rableri onun yerine kendilerine temizlikçe daha hayırlı ve merhamet bakımından daha yakınını versin.
Gelelim duvara; o, şehirde iki yetim oğlanındı, altında onlar için saklanmış bir define vardı ve babaları iyi bir zat idi. Onun için Rabbin onların erginlik çağına ermelerini, definelerini çıkarmalarını diledi. Bütün bunlar, Rabbinden bir rahmet olmak üzeredir ve ben hiçbirini kendi görüşümle yapmadım. İşte senin sabredemediğin şeylerin açıklaması!” dedi.
Bir de sana Zulkarneyn’den soruyorlar. Dedi: “Size ondan bir hatıra okuyacağım.”
Biz onun için yeryüzünde bir iktidar hazırladık ve ona ulaşmak istediği şeyden bir sebep verdik.
Derken o bir sebebi izledi.
Güneşin battığı yere vardığında onu, balçıklı bir kaynakta batıyor buldu. Ayrıca onun yanında bir kavim gördü. Dedik ki: “Ey Zulkarneyn, ya onları cezalandırırsın veya haklarında bir güzel muamelede bulunursun.”
O şöyle dedi: “Her kim haksızlık ederse, onu muhakkak cezalandırırız, sonra Rabbine iade edilir ve O da onu görülmedik bir azaba çeker.
Ancak her kim de iman edip iyi bir iş yaparsa, buna da mükafat olarak en güzel akibet vardır ve ona emrimizin kolayını söyleriz.”
Sonra yine bir sebebi takip etti.
Nihayet güneşin doğduğu yere vardığında, güneşin kendilerini ondan koruyacak bir siper yapmadığımız bir kavim üzerine doğmakta olduğunu gördü.
İşte böyle. Halbuki Biz, onun yanında nelerin bulunduğunu tamamen biliyorduk.
Sonra da başka bir sebebi takip etti.
Nihayet iki set arasına vardığı zaman, önlerinde neredeyse hiç söz anlamayan bir kavim buldu.
Onlar: “Ey Zulkarneyn, haberin olsun, Ye’cuc ve Me’cuc bu yerde fesat çıkarıyorlar; bu yüzden onlarla bizim aramızda bir set yapman şartıyla sana bir vergi ödesek olur mu?” dediler.
Dedi ki: “Rabbimin beni içinde bulundurduğu iktidar daha hayırlıdır; haydi siz bana bedenen yardım edin de sizinle onların arasına sağlam bir engel yapayım.
Bana demir kütleleri getirin. İki ucu denkleştirdiği vakit: “Körükleyin!” dedi. Demiri bir ateş haline getirince: “Getirin bana üzerine erimiş bakır dökeyim!” dedi.
Artık ne onu aşabildiler, ne de delebildiler.
Zulkarneyn: “Bu, Rabbimin bir rahmetidir. Rabbimin va’dettiği an gelince, onu dümdüz edecektir. Rabbimin va’di de haktır.”
Ve o gün Biz onları, birbirlerinin içinde dalgalanır bir durumda bırakıvermişizdir Sura da üfürülmüştür, artık hepsini toplamış da toplamışızdır.
Ve o gün cehennemi kafirlere öyle bir gösteriş göstermişizdir ki…
Onlar ki, gözleri, Beni hatırlatan ayetlerin karşısında bir örtü içindeydi, işitmeye de tahammül edemiyorlardı.
Yoksa o kafirler, Beni bırakıp da kullarımı kendilerine dost edineceklerini mi sandılar? Biz cehennemi o kafirlere bir konukluk hazırladık.
De ki: “Size amelleri en çok hüsrana gidenleri haber vereyim mi?
Kendilerinin gerçekten güzel sanat yaptıklarını sandıklan halde dünya hayatında çabaları boşa gitmiş olanları.
Bunlar, işte o kimselerdir ki, Rablerinin ayetlerini ve O’na kavuşmayı inkar etmişlerdir de hayır adına yaptıkları bütün işleri boşa gitmiştir. Artık kıyamet günü Biz onlara hiçbir tartı tutturmayız.
İşte böyle, onların cezası cehennemdir. Çünkü küfretmişler, benim ayetlerimi ve peygamberlerimi alaya almışlardır.
İman edip güzel güzel işler yapan kimselere gelince, onlar için Firdevs cennetleri bir konukluk olmuştur.
İçlerinde sonsuza dek kalırlar, onlardan çıkmak istemezler.
De ki: “Eğer Rabbimin sözlerini yazmak için deniz mürekkep olsaydı, kesinlikle Rabbimin sözleri tükenmeden deniz tükenirdi, bir misli de yardımcı getirsek bile.”
De ki: “Ben ancak sizin gibi bir insanım, bana ancak ilahınızın bir tek ilah olduğu vahyolunuyor, onun için her kim Rabbine kavuşmayı arzu ederse, güzel bir amel işlesin ve Rabbine yaptığı ibadete hiçbir şirk karıştırmasın!”