Peygamberimizin Gençleri İlme Teşvik Etmesi
Peygamberimiz Hz. Muhammed (S.A.V.) gençlerin ilim alanında yetişmesine büyük bir ehemmiyet verirdi. Çoğu zaman gençleri açıkça takdir ederek onları daha çok öğrenmeye teşvik ederdi. İlimde en yüksek dereceye ulaşan sahâbîlerin hep genç olması, Peygamber Efendimiz’in bu müsbet yaklaşımının bir neticesidir.
Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- genç sahâbî Muâz bin Cebel -radıyallâhu anh- hakkında:
“Ümmetim içinde helâl ve haramı en iyi bilen Muâz’dır.” buyurmuştur. (Tirmizî, Menâkıb, 32/3790-3791)
Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, Medîne’ye hicret ettiğinde ilk olarak Mescid-i Nebevî’yi, hemen ardından da onun bir köşesine ilim yuvası olan “Suffe”yi inşâ ettirdi. Ashâb-ı Suffe’nin ilk muallimi de bizzat kendisi oldu. İyi bir Kur’ân ve Sünnet eğitimi alan ve kendilerine “kurrâ” denilen Ashâb-ı Suffe, sayısı 70 ile 400 arasında değişen bir gençler topluluğuydu.
Allah Rasûlü’nün zamanında iki kardeş vardı. Biri Efendimiz’in yanından hiç ayrılmayıp Oʼndan ilim öğrenir; diğeri ise geçim temini için çalışırdı. Çalışan kardeş, diğerini Allah Rasûlü’ne şikâyet etti. Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in cevabı şöyle oldu:
“–Belki de sen onun sâyesinde rızıklandırılıyorsun!” (Tirmizî, Zühd, 33/2345)
Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- gençlerden oluşan son derece müessir ve mükemmel bir kadro kurdu. Bilhassa zekâ ve kâbiliyetine güvendiği gençler ile daha yakından ilgilendi. Enes bin Mâlik, Hazret-i Ali, Üsâme bin Zeyd -radıyallâhu anhum- gibi daha çocuk yaşından itibâren Allah Rasûlü’nün terbiyesinde yetişen bu sahâbe nesli, büyük İslâm medeniyetinin âdeta taşıyıcı sütunları oldular. İslâm dîni onların sarsılmaz azmiyle ülkelere, kıtalara ve çağlara ulaştı.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş
