Peygamber Efendimizin Emanet Sıfatı
Bütün peygamberler son derece emin, güvenilir, dürüst ve mümtaz şahsiyetlerdir. Ehl-i iman olmayanlar bile onlara sonsuz bir güven duyarlar. Peygamberlerin emanet sıfatı, onların her hususta emin ve güvenilir olmalarıyla birlikte, daha ziyade vahiy üzerinde emin olmalarını, Allah’ın emir ve yasaklarını insanlara değiştirmeden, artırıp eksiltmeden tebliğ etmelerini ifade eder.
Allah Teala peygamberlik şeref ve vazifesini hainlere değil, ancak her bakımdan emin olan sadık kullarına verir. ayet-i kerimelerde peygamberlerin ümmetlerine:
“Size Rabbimin vahyettiklerini teblîğ ediyorum ve ben sizin için emîn bir nasihatçiyim.” (el-A’raf, 68)
“Şüphesiz ben, size gönderilen emîn bir peygamberim.” (eş-Şuarâ, 107) buyurdukları bildirilmektedir.
Nitekim Hazret-i Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- hakkında söylenen “Muhammedü’l-Emin” tabiri, müşriklerin de dillerinden düşmezdi. Nitekim onlar kendi yandaşlarına değil, Rasûl-i Ekrem Efendimiz’e güvenip emanetlerini teslim ederlerdi. Hatta hicret edeceği zaman dahi, Hazret-i Peygamber’in yanında müşriklerin birtakım emanetleri vardı. Peygamber Efendimiz, ölüm tehlikesine rağmen Hazret-i Ali’yi Mekke’de bırakıp onları sahiplerine teslim ettirmişti.
El-Emin Vasfı
El-Emin vasfı, Hazret-i Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in adeta ikinci bir ismi olmuştur. Nitekim Fahr-i Kainat Efendimiz 25 yaşına geldiğinde Mekke’de sadece el-Emin (en emniyetli kişi) ismiyle çağrılıyordu. (İbn-i Sa’d, I, 121, 156.)
Kabe hakemliği esnasında O’nun geldiğini görenler “el-Emin geliyor!” diyerek sevinmiş ve her hususta kendisine itimad ederek O’nunla istişare etmişlerdir. Uğrunda canını, malını ve her şeyini feda eden ashab-ı kiram kadar, O’nun canına kasteden hasımları da Peygamber Efendimiz’in eminliği hilafına bir şey söyleyememişlerdir.
Peygamberler emin oldukları gibi, onlara vahiy getiren Cebrail -aleyhisselam- da emindir. Nitekim Cenab-ı Hak:
“O (Kur’an-ı Kerim), şüphesiz değerli, güçlü ve Arş’ın sahibi (Allah’ın) katında itibarlı bir elçinin (Cebrail’in) getirdiği bir sözdür. O, kendisine itaat edilen, emin bir elçidir.” (et-Tekvir, 19-21) buyurmaktadır. Dolayısıyla vahiy, semadaki Emin vasıtasıyla yeryüzündeki Emin’e inzal buyrulmaktadır.
KAYNAK: Osman Nuri TOPBAŞ
