Kasas Suresi – Arapça ve Türkçe Okunuşu

İçerik

Kasas Suresi Arapça okunuşu

Kasas Suresi Arapça Dinle

Kasas Suresi Türkçe Okunuşu

Bismillâhirrahmânirrahîm.

Ta sin mim.
Tilke ayatul kitabil mubin.
Netlu aleyke min nebei musa ve fir’avne bil hakkı li kavmin yu’minun.
İnne fir’avne ala fil ardı ve ceale ehleha şiyean yestad’ıfu taifeten minhum yuzebbihu ebnaehum ve yestahyi nisaehum, innehu kane minel mufsidin.
Ve nuridu en nemunne alellezinestud’ıfu fil ardı ve nec’alehum eimmeten ve nec’alehumul varisin.
Ve numekkine lehum fil ardı ve nuriye fir’avne ve hamane ve cunudehuma minhum ma kanu yahzerun.
Ve evhayna ila ummi musa en erdıih, fe iza hıfti aleyhi fe elkihi fil yemmi ve la tehafi ve la tahzeni, inna radduhu ileyki ve caıluhu minel murselin.
Feltekatahu alu fir’avne li yekune lehum aduvven ve hazena, inne fir’avne ve hamane ve cunudehuma kanu hatıin.
Ve kaletimraetu fir’avne kurretu aynin li ve lek, la taktuluhu asa en yenfeana ev nettehızehu veleden ve hum la yeş’urun.
Ve asbaha fuadu ummi musa fariga, in kadet le tubdi bihi lev la en rabatna ala kalbiha li tekune minel mu’minin.
Ve kalet li uhtihi kussihi fe besurat bihi an cunubin ve hum la yeş’urun.
Ve harremna aleyhil meradıa min kablu fe kalet hel edullukum ala ehli beytin yekfulunehu lekum ve hum lehu nasıhun.
Fe redednahu ila ummihi key tekarra aynuha ve la tahzene ve li ta’leme enne va’dallahi hakkun ve lakinne ekserehum la ya’lemun.
Ve lemma belega eşuddehu vesteva ateynahu hukmen ve ilma, ve kezalike neczil muhsinin.
Ve dehalel medinete ala hini gafletin min ehliha fe vecede fiha raculeyni yaktetilani haza min şiatihi ve haza min aduvvih, festegasehullezi min şiatihi alellezi min aduvvihi, fe vekezehu musa fe kada aleyhi kale haza min ameliş şeytan, innehu aduvvun mudillun mubin.
Kale rabbi inni zalemtu nefsi fagfirli fe gafera leh, innehu huvel gafurur rahim.
Kale rabbi bima en’amte aleyye fe len ekune zahiren lil mucrimin.
Fe asbaha fil medineti haifen yeterakkabu fe izellezistensarahu bil emsi yestasrihuh, kale lehu musa inneke le gaviyyun mubin.
Fe lemma en erade en yabtışe billezi huve aduvvun lehuma kale ya musa e turidu en taktuleni kema katelte nefsen bil emsi in turidu illa en tekune cebbaren fil ardı ve ma turidu en tekune minel muslihin.
Ve cae raculun min aksal medineti yes’a kale ya musa innel melee ye’temirune bike li yaktuluke fahruc inni leke minen nasıhin.
Fe harece minha haifen yeterakkabu, kale rabbi neccini minel kavmiz zalimin.
Ve lemma teveccehe tilkae medyene kale asa rabbi en yehdiyeni sevaes sebil.
Ve lemma verede mae medyene vecede aleyhi ummeten minen nasi yeskun, ve vecede min dunihimumreeteyni tezudan, kale ma hatbukuma, kaleta la neski hatta yusdirar riau ve ebuna şeyhun kebir.
Fe seka lehuma summe tevella ilez zılli fe kale rabbi inni lima enzelte ileyye min hayrin fakir.
Fe caethu ıhdahuma temşi alestihyain, kalet inne ebi yed’uke li yecziyeke ecra ma sekayte lena, fe lemma caehu ve kassa aleyhil kasasa kale la tehaf, necevte minel kavmiz zalimin.
Kalet ıhdahuma ya ebetiste’cirhu inne hayra meniste’certel kaviyyul emin.
Kale inni uridu en unkihake ihdebneteyye hateyni ala en te’cureni semaniye hıcec, fe in etmemte aşran fe min indik, ve ma uridu en eşukka aleyk, seteciduni in şaallahu mines salihin.
Kale zalike beyni ve beynek, eyyemel eceleyni kadaytu fe la udvane aleyy, vallahu ala ma nekulu vekil.
Fe lemma kada musel ecele ve sare bi ehlihi anese min canibit turi nara, kale li ehlihimkusu inni anestu naren lealli atikum minha bi haberin ev cezvetin minen nari leallekum testalun.
Fe lemma etaha nudiye min şatııl vadil eymeni fil buk’atil mubareketi mineş şecerati en ya musa inni enallahu rabbul alemin.
Ve en elkı asak, fe lemma reaha tehtezzu keenneha cannun vella mudbiren ve lem yuakkıb, ya musa akbil ve la tehaf, inneke minel aminin.
Usluk yedeke fi ceybike tahruc beydae min gayri su, vadmum ileyke cenahake miner rehbi fe zanike burhanani min rabbike ila fir’avne ve melaih, innehum kanu kavmen fasikin.
Kale rabbi inni kateltu minhum nefsen fe ehafu en yaktulun.
Ve ahi harunu huve efsahu minni lisanen fe ersilhu maiye rid’en yusaddıkuni, inni ehafu en yukezzibun.
Kale se neşuddu adudeke bi ahike ve nec’alu lekuma sultanen fe la yasılune ileykuma bi ayatina, entuma ve menittebeakumel galibun.
Fe lemma caehum musa bi ayatina beyyinatin kalu ma haza illa sihrun mufteren ve ma semi’na bi haza fi abainel evvelin.
Ve kale musa rabbi a’lemu bi men cae bil huda min indihi ve men tekunu lehu akıbetud dar, innehu la yuflihuz zalimun.
Ve kale fir’avnu ya eyyuhel meleu ma alimtu lekum min ilahin gayri, fe evkıd li ya hamanu alet tini fec’al li sarhan lealli attaliu ila ilahi musa ve inni le ezunnuhu minel kazibin.
Vestekbere huve ve cunuduhu fil ardı bi gayril hakkı ve zannu ennehum ileyna la yurceun.
Fe ehaznahu ve cunudehu fe nebeznahum fil yemm, fanzur keyfe kane akıbetuz zalimin.
Ve cealnahum eimmeten yed’une ilen nar, ve yevmel kıyameti la yunsarun.
Ve etba’nahum fi hazihid dunya la’neh ve yevmel kıyameti hum minel makbuhin.
Ve lekad ateyna musel kitabe min ba’di ma ehleknel kurunel ula besaire lin nasi ve huden ve rahmeten leallehum yetezekkerun.
Ve ma kunte bi canibil garbiyyi iz kadayna ila musel emre ve ma kunte mineş şahidin.
Ve lakinna enşe’na kurunen fe tetavele aleyhimul umur, ve ma kunte saviyen fi ehli medyene tetlu aleyhim ayatina, ve lakinna kunna mursilin.
Ve ma kunte bi canibit turi iz nadeyna, ve lakin rahmeten min rabbike li tunzire kavmen ma etahum min nezirin min kablike leallehum yetezekkerun.
Ve lev la en tusibehum musibetun bima kaddemet eydihim fe yekulu rabbena lev la erselte ileyna resulen fe nettebia ayatike ve nekune minel mu’minin.
Fe lemma caehumul hakku min indina kalu lev la utiye misle ma utıye musa, e ve lem yekfuru bima utiye musa min kabl, kalu sihrani tezaher, ve kalu inna bi kullin kafirun.
Kul fe’tu bi kitabin min indillahi huve ehda min huma ettebi’ hu in kuntum sadikin.
Fe in lem yestecibu leke fa’lem ennema yettebiune ehvaehum, ve men edallu mimmenittebea hevahu bi gayri huden minallah, innallahe la yehdil kavmez zalimin.
Ve lekad vassalna lehumul kavle leallehum yetezekkerun.
Ellezine ateynahumul kitabe min kablihi hum bihi yu’minun.
Ve iza yutla aleyhim kalu amenna bihi innehul hakku min rabbina inna kunna min kablihi muslimin.
Ulaike yu’tevne ecrehum merreteyni bima saberu ve yedraune bil hasenetis seyyiete ve mimma razaknahum yunfikun.
Ve iza semiullagve a’radu anhu, ve kalu lena a’maluna ve lekum a’malukum selamun aleykum la nebtegil cahilin.
İnneke la tehdi men ahbebte ve lakinnallahe yehdi men yeşa’, ve huve a’lemu bil muhtedin.
Ve kalu in nettebiıl huda meake nutehattaf min ardına, e ve lem numekkin lehum haremen aminen yucba ileyhi semeratu kulli şey’in rızkan min ledunna ve lakinne ekserehum la ya’lemun.
Ve kem ehlekna min karyetin batırat maişeteha, fe tilke mesakinuhum lem tusken min ba’dihim illa kalila, ve kunna nahnul varisin.
Ve ma kane rabbuke muhlikel kura hatta yeb’ase fi ummiha resulen yetlu aleyhim ayatina, ve ma kunna muhlikil kura illa ve ehluha zalimun.
Ve ma utitum min şey’in fe metaul hayatid dunya ve zinetuha ve ma indallahi hayrun ve ebka, e fe la ta’kılun.
E fe men vaadnahu va’den hasenen fe huve lakihi ke men metta’nahu metaal hayatid dunya summe huve yevmel kıyameti minel muhdarin.
Ve yevme yunadihim fe yekulu eyne şurekaiyellezine kuntum tez’umun.
Kalellezine hakka aleyhimul kavlu rabbena haulaillezine agveyna, agveynahum kema gaveyna, teberre’na ileyke ma kanu iyyana ya’budun.
Ve kiled’u şurekaekum fe deavhum fe lem yestecibu lehum ve reavul azab, lev ennehum kanu yehtedun.
Ve yevme yunadihim fe yekulu maza ecebtumul murselin.
Fe amiyet aleyhimul enbau yevme izin fe hum la yetesaelun.
Fe emma men tabe ve amene ve amile salihan fe asa en yekune minel muflihin.
Ve rabbuke yahluku ma yeşau ve yahtar, ma kane lehumul hıyarat, subhanallahi ve teala amma yuşrikun.
Ve rabbuke ya’lemu ma tukinnu suduruhum ve ma yu’linun.
Ve huvallahu la ilahe illa huve, lehul hamdu fil ula vel ahırati ve lehul hukmu ve ileyhi turceun.
Kul e reeytum in cealallahu aleykumul leyle sermeden ila yevmil kıyameti men ilahun gayrullahi ye’tikum bi dıya’, e fe la tesme’un.
Kul e reeytum in cealallahu aleykumun nehare sermeden ila yevmil kıyameti men ilahun gayrullahi ye’tikum bi leylin teskunune fih, e fe la tubsırun.
Ve min rahmetihi ceale lekumul leyle ven nehare li teskunu fihi ve li tebtegu min fadlihi ve leallekum teşkurun.
Ve yevme yunadihim fe yekulu eyne şurekaiyellezine kuntum tez’umun.
Ve neza’na min kulli ummetin şehiden fe kulna hatu burhanekum fe alimu ennel hakka lillahi ve dalle anhum ma kanu yefterun.
İnne karune kane min kavmi musa, fe bega aleyhim, ve ateynahu minel kunuzi ma inne mefatihahu le tenuu bil usbeti ulil kuvveh, iz kale lehu kavmuhu la tefrah innallahe la yuhıbbul ferihin.
Vebtegı fima atakellahud darel ahırete ve la tense nasibekemined dunya ve ahsin kema ahsenallahu ileyke ve la tebgıl fesade fil ard, innallahe la yuhıbbul mufsidin.
Kale innema utituhu ala ilmin indi, e ve lem ya’lem ennellahe kad ehleke min kablihi minel kuruni men huve eşeddu minhu kuvveten ve ekseru cem’a, ve la yus’elu an zunubihimul mucrimun.
Fe harece ala kavmihi fi zinetih, kalellezine yuridunel hayated dunya ya leyte lena misle ma utiye karunu innehu le zu hazzın azim.
Ve kalellezine utul ilme veylekum sevabullahi hayrun li men amene ve amile saliha ve la yulekkaha illes sabirun.
Fe hasefna bihi ve bidarihil arda fe ma kane lehu min fietin yensurunehu min dunillahi ve ma kane minel muntasırin.
Ve asbehallezine temennev mekanehu bil emsi yekulune vey keennellahe yebsutur rızka li men yeşau min ıbadihi ve yakdir, lev la en mennallahu aleyna le hasefe bina, vey keennehu la yuflihul kafirun.
Tilked darul ahıretu nec’aluha lillezine la yuridune uluvven fil ardı ve la fesada, vel akıbetu lil muttekin.
Men cae bil haseneti fe lehu hayrun minha ve men cae bis seyyieti fe la yuczellezine amilus seyyiati illa ma kanu ya’melun.
İnnellezi farada aleykel kur’ane le radduke ila mead, kul rabbi a’lemu men cae bil huda ve men huve fi dalalin mubin.
Ve ma kunte tercu en yulka ileykel kitabu illa rahmeten min rabbike fe la tekunenne zahiren lil kafirin.
Ve la yasuddunneke an ayatillahi ba’de iz unzılet ileyke ved’u ila rabbike ve la tekunenne minel muşrikin.
Ve la ted’u meallahi ilahen ahar, la ilahe illa hu, kullu şey’in halikun illa vecheh, lehul hukmu ve ileyhi turceun.

Kasas Suresi Türkçe Dinle

Kasas Suresi’nin Anlamı

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.

Ta, Sin, Mim.
Bunlar, sana o apaçık kitabın ayetleridir!
Sana Musa ile Firavun kıssasından bir kısmını iman edecek bir topluluğa ibret olsun diye, bütün gerçeği ile okuyacağız.
Çünkü Firavun, o yerde baş kaldırmış ve halkını fırka fırka edip arkasına takmıştı; onlardan bir grubu ezmek istiyor; oğullarını boğazlatıyor, kadınlarını hayata atıyordu. O kesinlikle bozgunculardandı.
Biz de o yerde ezilmekte olanlara lütufta bulunmak, onları öncül rehberler yapmak ve onları varisler kılmak istiyorduk.
Ve onlara arzda (yeryüzünde) hakimiyet verip Firavun, Haman ve ordularına korktukları şeyi, onların vasıtasıyla gösterelim.
O sırada Musa’nın annesine: “Onu emzir; ona zarar gelmesinden bir korku hissettiğinde, kendisini denize bırakıver ve artık korkup üzülme! Biz, muhakkak onu sana iade edeceğiz ve kendisini peygamberlerden biri yapacağız.” diye vahyettik.
Bunun üzerine Firavun hanedanı onu yitik olarak aldılar, çünkü o, ileride kendilerine bir düşman, bir tasa olacaktı. Doğrusu Firavun da Haman da askerleri de hep canilerdi.
Firavun’un karısı: “Bana da sana da bir göz bebeği, bunu öldürmeyin, belki bize yarar, ya da evlat ediniriz.” dedi ve onlar farkında değillerdi.
Musa’nın annesinin yüreği ise bomboş sabah etti. Şayet inananlardan olması için kalbine kuvvet vermeseydik, az daha onu açığa vuracaktı.
Musa’nın ablasına “Onun izini takip et.” demişti annesi. O da onlar farkına varmadan uzaktan gözetledi.
önceden ona emzikçileri (süt anneleri) yasaklamıştık. Ablası varıp: “Sizin hesabınıza bunun bakımını üstlenecek ve ona iyi davranacak bir aile buluvereyim mi?” dedi.
Böylece Biz, Musa’yı annesine geri verdik ki, annesinin gözü aydın olsun, üzülmesin ve Allah’ın va’dinin kesinlikle gerçek olduğunu bilsin diye; fakat çokları bilmezler.
Musa kıvamına erip dengini bulduğunda ona bir hakimiyet ve bir ilim verdik. İşte biz iyi davrananları böyle mükafatlandırırız.
Bir de, halkının habersiz bulunduğu bir sırada şehre girdi, orada dövüşmekte olan iki adam buldu. Biri kendi taraftarlarından, biri düşmanlarındandı. Kendi taraftarlarından olan düşmanlarından olana karşı kendisinden yardım istedi. Musa da ona bir yumruk indirdi ve işini bitiriverdi. Bunun üzerine: “Bu, şeytanın işindendir. O, gerçekten şaşırtıcı belli bir düşmandır.” dedi.
Ey Rabbim, doğrusu ben kendime yazık ettim, artık bağışlamanla benim suçumu ört! dedi. O da onu bağışladı. Gerçekten O, çok bağışlayan, çok merhamet edendir.
Ey Rabbim, bana lütufta bulunduğun şeyler hakkı için, artık suçlulara asla destek vermeyeceğim dedi.
Derken şehirde korku içinde çevreyi gözetleyerek sabahladı ve birden dün kendisinden yardım isteyenin yine feryad ettiğini gördü ve Musa ona: “Besbelli sen bir yaramazsın!” dedi.
Her ikisinin de düşmanı olan adamı yakalamak isteyince o: “Ey Musa! Dün bir adamı öldürdüğün gibi beni de öldürmek mi istiyorsun? Sen yalnızca yeryüzünde bir zorba mı olmak istiyorsun, arabuluculardan olmak istemiyor musun?” dedi.
Şehrin öte başından bir adam koşarak geldi ve: “Ey Musa, haberin olsun, ileri gelenler seni öldürmek için hakkında görüşme yapıyorlar; hemen çık git, ben senin iyiliğini isteyenlerdenim.” dedi.
Hemen korku içinde çevreyi gözetleyerek şehirden çıktı ve: “Ey Rabbim, kurtar beni bu zalim kavimden!” dedi.
Musa, Medyen tarafına yöneldiğinde: “Umarım Rabbim beni düz yola çıkarır.” dedi.
Medyen suyuna vardığında, suyun üstünde hayvanlarını sulayan bir küme insan buldu. Bunların ötesinde de hayvanlarını alıkoyan iki kadın gördü. Onlara: “Derdiniz nedir?” diye sordu. Onlar: “Biz, çobanlar çekip gitmedikçe sulamayız ve babamız da büyük bir pirdir.” dediler.
Bunun üzerine ikisine hayvanlarını suladı, sonra gölgeye çekildi ve: “Ey Rabbim, ben gerçekten bana indirdiğin hayırdan dolayı bir fakirim!” dedi.
Derken o iki kadından biri utana utana yürüyerek ona gelip: “Babam, bize su çekivermenin ücretini ödemek için seni çağırıyor.” dedi. Bunun üzerine varıp ona başından geçeni anlatınca o: “Korkma, kurtuldun o zalim topluluktan!” dedi.
O iki kadından biri: “Babacığım, onu ücretle tut. Çünkü tuttuğun ücretlilerin en hayırlısı o güçlü güvenilir adamı!” dedi.
O: “Haberin olsun ben, bana sekiz yıl çalışmana karşılık şu iki kızımdan birini sana nikahlamak istiyorum. On yıla tamamlarsan o da kendinden. Ben, sana zorluk göstermek istemiyorum; inşallah beni iyi kimselerden bulacaksın.” dedi.
Musa: “O, benimle senin arandadır. Bu iki süreden hangisini ödersem (doldurursam), bana karşı bir düşmanlık yok demektir ve sözleşmemize Allah kefildir!” dedi.
Musa belirlenen süreyi doldurup ailesiyle yola çıktığı zaman, Tur tarafından bir ateş hissetti. Ailesine: “Durun, ben bir ateş hissettim, umarım size ondan bir haber veya o ateşe bir eksi (kor) getiririm de belki bir ocak yakıp ısınırsınız.” dedi.
Ateşin yanına gelince o mübarek bölgedeki vadinin sağ kıyısında bulunan ağaçtan şöyle seslenildi ona: “Ey Musa, haberin olsun Benim, Ben, Allah, alemlerin Rabbi!
Bırak asanı!” Musa, onun bir çevik yılan misali hareket ettiğini görünce öyle bir dönüp kaçtı ki, arkasına bile bakmadı. “Ey Musa, yüzünü dön ve korkma; çünkü sen güvenlik içinde olanlardansın!
Elini koynuna sok, çıksın bembeyaz, kusursuz olarak. Korkudan (açılan) kollarını kendine kavuştur! İşte bu ikisi, Rabbinden Firavun’a ve ileri gelen adamlarına karşı sana iki kesin delil! Çünkü onlar, yoldan çıkan bir topluluk oldular”
Musa: “Ey Rabbim, ben onlardan bir adam öldürdüm, korkarım beni hemen öldürürler.
Kardeşim Harun ise lisanca benden daha açık konuşur; beni tasdik eden bir yardımcı olarak maiyetimde ona da peygamberlik ver; doğrusu ben, beni yalanlamalarından korkuyorum!” dedi.
Allah buyurdu ki: “Pazını kardeşinle güçlendireceğiz ve sizin için bir saltanat kuracağız da size ulaşamayacaklar. Ayetlerimiz hakkı için, siz ve size uyanlar üstün geleceksiniz!”
Musa bunun üzerine açık açık ayetlerimizle onlara varınca: “Bu uydurma bir büyüden başka birşey değildir; biz bunu önceki atalarımızdan da işitmedik.” dediler.
Musa da: “Rabbim kimin tarafından hidayetle geldiğini ve bu dünya yurdunun sonunda iyi neticenin kimin olacağını daha iyi bilir. Doğrusu, zalimler kurtuluşa eremezler.” dedi.
Firavun ise şöyle dedi: “Ben, sizin için benden başka bir tanrı bilmiyorum. Ey Haman, haydi benim için çamur üzerine bir ocak yak da bana bir kule yap; belki Musa’nın tanrısına çıkarım; ama ben kesinlikle onun yalan söyleyenlerden olduğunu sanıyorum.”
O ve askerleri, yeryüzünde haksızlıkla kibirlenmek istediler ve Bize döndürülmeyeceklerini sandılar.
Biz de onu ve ordularını tuttuk denize fırlatıverdik. Bak şimdi o zalimlerin sonu nasıl oldu?
Biz, onları ateşe davet eden baş kumandanlar yaptık. Kıyamet gününde de yardım görmezler.
Hem bu dünyada onlara arkalarından bir lanet yağdırmaktayız, hem de Kıyamet gününde pek nefret edilenlerden olacaklardır.
Andolsun ki, Biz Musa’ya o kitabı, ilk nesilleri helak ettikten sonra, insanların vicdanlarını aydınlatacak görüşler ve bir hidayet ve rahmet olmak üzere verdik; belki düşünür, ibret alırlar.
Musa’ya o emri vahyettiğimiz sırada sen batı yönünde bulunmuyordun, olayı görenlerden de değildin.
Fakat Biz, birçok nesiller yarattık, ömürleri de uzun oldu. Sen Medyen halkı arasında ikamet ederek ayetlerimizi onlardan okuyup öğrenmedin; fakat peygamberlik verip gönderen Biz olduk.
Yine Biz seslendiğimiz zaman da sen Tur’un yanında değildin; fakat senden önce kendilerine bir uyarıcı gelmemiş olan bir topluluğu uyarasın diye Rabbinden bir rahmet olarak gönderildin; ola ki, düşünüp ibret alırlar.
Kendi elleriyle yaptıkları günahlar yüzünden başlarına birer felaket geldiğinde: “Ey Rabbimiz, bize bir peygamber gönderseydin de ayetlerine uyup müminlerden olsaydık.” demesinler diye.
Fakat şimdi onlara katımızdan gerçek (Kur’an) geldiği zaman: “Musa’ya verilen (mucize) gibisi verilseydi ya!” dediler. Oysa bundan önce Musa’ya verileni de inkar etmediler mi? Onlar: “Birbirini destekleyen iki büyü” dediler ve: “Biz, hiçbirine inanmayız!” dediler.
De ki: “O halde eğer doğru söylüyorsanız, Allah katından bu ikisinden daha doğru bir kitap getirin ben de ona uyayım!”
Eğer yine çağrına uymazlarsa, artık bil ki, onlar sadece kendi heveslerinin peşinde gidiyorlar. Allah tarafından bir doğru delil olmaksızın sırf kendi hevesleri peşinde giden kimselerden daha şaşkın kim olabilir? Muhakkak ki Allah zalimler topluluğunu başarıya erdirmez.
Andolsun ki, iyi düşünsünler diye, onlar hakkında sözü uladık da uladık.
Bundan (Kur’an’dan) önce kitap verdiklerimiz ona iman ediyorlar.
O kendilerine okununca hemen: “Biz buna iman ettik; bu şüphesiz Rabbimizden gelen bir gerçektir. Doğrusu biz önceden müslümandık.” derler.
İşte bunlar sabretmiş olmalarına karşılık mükafatları iki kat verileceklerdir. Bunlar, kötülüğü iyilikle savarlar ve kendilerine verdiğimiz rızıktan da hayır için harcarlar.
Onlar, boş söz işittiklerinde ondan yüz çevirirler ve: “Bizim işlerimiz bize, sizin işleriniz size; selam size! Allah’a ısmarladık! Biz, cahillik edenleri aramayız.” derler.
Doğrusu sen, sevdiğini doğru yola iletemezsin; fakat Allah dilediğini doğru yola iletir ve doğru yola erecekleri o daha iyi bilir.
Bir de: “Haklısın, ama biz doğru yolu tutup seninle birlikte olursak yerimizden yurdumuzdan olur çarpılırız.” dediler. Biz onlara kendi katımızdan bir rızık olarak her türlü ürünün taşınıp getirildiği güvenli mukaddes bir yeri mekan kılmadık mı? Fakat çoğu bilmezler.
Bununla birlikte Biz, refahtan şımarmış nice memleketleri helak ettik. İşte arkalarından pek az oturulabilmiş olan yerleri! Onlara Biz varis olduk.
Bir de Rabbin memleketleri, kendlerine ayetlerimizi okuyan bir peygamberi ana noktalarına göndermedikçe helak edici değildir. Biz, o memleketleri yalnızca halkı zulüm ederken helak etmişizdir.
Size verilen şeyler, yalnızca dünya hayatının geçici malı ve süsüdür. Allah yanındaki ise hem daha hayırlı, hem kalıcıdır; artık düşünmeyecek misiniz?
Kendisine güzel bir vaadde bulunduğumuz ve ona erişecek kimse, kendisine dünya hayatının geçici zevkini yaşatıp da sonra kıyamet gününde huzuruna celb edilecekler arasında olacak kimse gibi olur mu?
Hele onlara haykırıp da: “Nerede o iddia ettiğiniz ortaklarım?” diyeceği gün,
Aleyhlerinde hüküm verilmiş olanlar: “Ey Rabbimiz, işte azdırdığımız kimseler! Biz onları kendi azdığımız gibi azdırdık. Sana masum olduğumuzu arzettik; onlar bize tapmıyorlardı.
Bir de onlara: “Haydi, yalvarın o ortak koştuklarınıza!” denir. Yalvaracaklar, fakat onlar, kendilerine cevap vermeyecekler ve azabı göreceklerdir. Vaktiyle doğru yolu görselerdi ya!
Hele onlara haykırıp da: “Gönderilen peygamberlere ne cevap verdiniz?” diyeceği gün;
Artık onlara o gün bütün haberler kör (kapkaranlık) olmuştur. O vakit onlar birbirlerine de soruşamazlar.
Ancak tevbe edip iman ederek iyi işlerde bulunan kimse işte o, kurtuluşa erenlerden olmayı umabilir.
Rabbin, dilediğini yaratır ve seçer. Seçim hakkı onların değildir. Allah, onların ortak koştuklarından münezzeh ve yücedir!
Sineleri ne saklıyor ve ne açığa vuruyorlar, Rabbin bilir.
Allah O, O’ndan başka tanrı yoktur. Önünde sonunda hamd O’nadır, hüküm O’nundur. Nihayet döndürülüp O’na götürüleceksiniz.
De ki: “Söyleyin bakayım, eğer Allah, geceyi üzerinizde kıyamet gününe kadar sürekli kılarsa, size bir ışık sağlayacak Allah’tan başka tanrı kim? Hala dinlemeyecek misiniz?”
De ki: “Haber verin bakayım, eğer Allah gündüzü üzerinizde kıyamet gününe kadar sürekli kılarsa, size içinde dinleneceğiniz bir gece getirecek Allahtan başka tanrı kim?! Hala görmeyecek misiniz?”
Rahmetinden geceyi ve gündüzü sizin için yaptı ki, hem içinde dinlenesiniz hem de çalışıp lütfundan isteyesiniz de şükredesiniz.
Ve hele onlara haykırıp da “Nerede o iddia ettiğiniz ortaklarım?” diyeceği gün!
Bir de her ümmetten bir şahit çıkarıp da: “Haydi, kesin delilinizi getirin!” dediğimizde artık gerçeğin Allah’ın olduğunu bilmiş olacaklar ve o uydurdukları şeyler kendilerinden kaybolup gitmiş olacaktır.
Doğrusu Karun, Musa’nın kavmindendi ve onlara karşı azıtmıştı. Ona öyle hazineler vermiştik ki, anahtarları gerçekten güçlü kuvvetli bir bölüğe ağır geliyordu. O zaman, kavmi ona şöyle demişti: “Güvenme (böbürlenme), çünkü Allah, güvenenleri (böbürlenenleri) sevmez.
Allah’ın sana bu vergisi içinde ahiret evini ara ve dünyadan nasibini de unutma; Allah’ın sana ihsan ettiği gibi sen de iyilik et ve yeryüzünde bozgunculuk arama; çünkü Allah, bozguncuları sevmez!”
O: “Ben, ona yalnızca bendeki bir ilim sayesinde nail oldum.” dedi. Allah’ın ondan önce o nesiller içinden ondan kuvvetçe daha çetin ve taraftarları daha çok nice kimseleri helak etmiş olduğunu bilmiyor muydu? Suçlular, günahlarından sorgulanmaz.
Derken, ihtişamı içinde kavminin karşısına çıktı. Dünya hayatını arzu edenler: “Ah ne olurdu, şu Karun’a verilen gibisi bizim de olsa; o gerçekten büyük bir bahtiyar (varlık sahibi)!” dediler.
Kendilerine ilim verilmiş olanlar ise: “Yazıklar olsun size! Allah’ın sevabı, iman edip iyi işler yapanlar için daha hayırlıdır. Ona ise sadece sabredenler kavuşturulur.” dediler.
Derken Biz onu, hem de sarayı ile birlikte yerin dibine geçirdik. O zaman Allah’a karşı yardımına gelecek taraftarları da olmadı kendisini kurtaracaklardan da değildi.
Dün onun yerinde olmayı temenni edenler de bu sabah şöyle diyorlardı: “Vay be, demek ki, Allah, nimetini kullarından dilediğine seriyor ve kısıyor. Eğer Allah bize lutufta bulunmasaydı, bizi de batırmıştı. Ay, demek ki, gerçekten kafirler felah bulmayacaklar!”
O ahiret evini (son yurdu) onu, yeryüzünde ne böbürlenme ve ne de bozgunculuk yapmak isteyenlere veririz. Ve o mutlu son takva sahiplerinindir.
Her kim bir iyilikle gelirse, o vakit ona ondan daha hayırlısı var; kim bir kötülükle gelirse, kötülük yapanlar, sadece yaptıklarıyla cezalanırlar.
Herhalde o Kur’an’ı sana farz kılan, seni mutlaka bir döndürülecek yere kadar geri getirecektir. De ki: “Rabbim kimin hidayetle geldiğini ve kimin açık bir sapıklıkta bulunduğunu daha iyi bilir.”
Sen, sana kitap indirileceğini ümit etmiyordun; fakat Rabbinden bir rahmettir o. O halde sakın kafirlere arka çıkma!
Ve sakın sana indirildikten sonra, Allah’ın ayetlerinden seni çevirmesinler; hemen Rabbine davet et ve sakın ortak koşanlardan olma!
Allah’la birlikte diğer bir tanrıya daha çağırma; O’ndan başka tanrı yoktur. O’nun zatından başka herşey helak olacaktır. Hüküm O’nundur ve nihayet döndürülüp O’na götürüleceksiniz.