Vakıa Suresi – Arapça ve Türkçe Okunuşu

İçerik

Vakıa Suresi Arapça okunuşu

Vakıa Suresi Arapça Dinle

Vakıa Suresi Türkçe Okunuşu

Bismillâhirrahmânirrahîm.

İza veka’atilvaki’atu.
Leyse livak’atiha kazibetun.
Hafıdatun rafi’tun.
İza ruccetil’ardu reccen.
Ve bussetilcibalu bessen.
Ve fekanet hebaen munbessen.
Ve kuntum ezvacen selaseten.
Feashabulmeymeneti ma ashaulmeymeneti.
Ve ashabulmeş’emeti ma ashabulmeş’emeti.
Vessabikunessabikune.
Ulaikelmukarrabune.
Fiy cennatin na’ıymi.
Sulletun minel’evveliyne.
Ve kaliylun minel’ahıriyne.
‘ala sururin medunetun.
Muttekiiyne ‘aleyha mutekabiliyne.
Yetufu ‘aleyhim veldanun muhalledune.
Biekvabin ve ebariyka ve ke’sin min ma’ıynin.
La yusadda’une ‘anha ve la yunzifune.
Ve fakihetin mimma yetehayyerune.
Ve lahmi tayrin mimma yeştehune.
Ve hurun ‘ıynun.
Keemsalillu’luilmeknuni.
Cezaen bima kanu ya’melune.
La yesme’une fiyha lağven ve la te’siymen.
İlla kıylen selamen selamen.
Ve ashabulyemiyni ma ashabulyemiyni.
Fiy sidrin mahdudin.
Ve talhın mendudin.
Ve zıllin memdudin.
Ve main meskubin.
Ve fakihetin kesiyretin.
La maktu’atin ve la memnu’atin.
Ve furuşin merfu’atin.
İnna enşe’nahunne inşaen.
Fece’alnahunne ebkaren.
‘Uruben etraben.
Liashabilyemiyni.
Sulletun minel’evveliyne.
Ve sulletun minelahiriyne.
Ve ashabuşşimali ma ishabuşşimali.
Fiy semumin ve hamiymin.
Ve zıllin min yahmumin.
La baridin ve la keriymin.
İnnehum kanu kable zalike mutrefiyne.
Ve kanu yusırrune ‘alelhınsil’azıymi.
Ve kanu yekulune eiza mitna ve kunna turaben ve ‘ızamen einne lemeb’usune.
Eve abaunel’evvelune.
Kul innel’evveliyne vel’ahıriyne.
Lemecmu’une ila miykati yevmin ma’lumin.
Summe innekum eyyuheddallunelmukezzibune.
Leakilune min şecerin min zakkumin.
Femaliune minhelbutune.
Feşaribune ‘aleyhi minelhamiymi.
Feşaribune şurbelhiymi.
Haza nuzuluhum yevmeddiyni.
Nahnu halaknakum felevla tusaddikune.
Efereeytum ma tumnune.
Eentum tahlukunehu em nahnulhalikune.
Nahnu kadderna beynekumulmevte ve ma nahnu bimesbukıyne.
‘Ala en nubeddile emsalekum ve nunşiekum fiy ma la ta’lemune.
Ve lekad ‘alimtumunneş’etel’ula felevla tezekkerune.
Efereeytum ma tahrusune.
Eeentum tezre’unehu em nahnuzzari’une.
Lev neşa’u lece’alnahu hutamen fezaltum tefekkehune.
İnna lemuğremune.
Bel nahnu mahrumune.
Efereeytumulmaelleziy teşrebune.
Eentum enzeltumuhu minelmizni em nahnulmunzilune.
Lev neşa’u ce’alnahu ucacen felevla teşkurune.
Efereeytumunnarelletiy turune.
Eentum enşe’tum şecereteha em nahnul munşiune.
Nahnu ce’alnaha tezkireten ve meta’an lilmukviyne.
Fesibbıh bismi rabbikel’azıymi.
Fela uksimu bimevakı’ınnnucumi.
Ve innehu lekasemun lev ta’lemune ‘azıymun.
İnnehu lekur’anun keriymun.
Fiy kitamin meknunin.
Lya yemessuhu illelmutahherune.
Tenziylun min rabbil’alemiyne.
Efebihazelhadiysi entum mudhinune.
Ve tec’alune rizkakum ennekum tukezzibune.
Felevla iza beleğatilhulkume.
Ve entum hıyneizin tenzurune.
Ve nahnu akrebu ileyhi minkum ve lakin la tubsırune.
Felevla in kuntum ğayre mediyniyne.
Terci’uneha in kuntum sadikıyne.
Feemma in kane minelmukarrebiyne.
Feravhun ve reyhanun ve cennetu na’ıymin.
Ve emma in kane min ashabilyemiyni.
Feselamun leke min ashabilyemiyni.
Ve emma in kane minelmukezzibiyneddalliyne.
Fenuzulun min hamiymin.
Ve tasliyetu cahıymin.
İnne haza lehuve hakkulyakıyni.
Fesebbih bismi rabbikel’azıymi.

Vakıa Suresi Türkçe Dinle

Vakıa Suresi’nin Anlamı

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.

O kaçınılmaz ve önlenemez kıyâmet koptuğu zaman;
Artık onun kopmasını yalanlayabilecek hiçbir kimse kalmayacaktır.
O, kimini alçaltır, kimini yüceltir.
Yer şiddetli bir sarsılışla sarsıldığı,
Dağlar parçalanıp darmadağın edildiği,
Uçuşan toz zerreleri hâline geldiği zaman…
Sizler de üç zümreye ayrılırsınız:
O “ashâb-ı meymene” ki, ne uğurlu ne mutlu insanlardır o “ashâb-ı meymene!”
O “ashâb-ı meş’eme” ki, ne uğursuz ne bedbaht kimselerdir o “ashâb-ı meş’eme!”
Üçüncü zümre “sâbikûn”; dünyada hayırlı işlerde öne geçenlerdir ki, onlar âhirette mükâfatda da öne geçeceklerdir.
İşte bunlar “mukarrabûn”; Allah’a en yakın kullardır.
Nimetlerle dopdolu cennetlerde olacaklardır.
Onların çoğu öncekilerden,
Birazı da sonrakilerden!
Mücevherlerle işlenip süslenmiş ve yan yana dizilmiş tahtlar üzerine kurulurlar.
Orada birbirlerine muhabbetle bakarak karşılıklı otururlar.
Etraflarında hiç yaşlanmayan gençler hizmet için âdeta pervâne olur;
Durmadan çağıldayan pınarlardan doldurulmuş testiler, ibrikler ve kadehlerle…
Bu şaraptan ötürü ne başları ağrır, ne de sarhoş olurlar.
Beğendikleri türlü türlü meyvelerle…
Canlarının çektiği kuş etleriyle…
Bir de iri gözlü güzel yüzlü hûriler;
Sedeflerinde saklı inciler gibi!
Dünyada yaptıkları güzel amellere bir mükâfat olarak.
Orada ne bir boş, mânasız laf işitirler, ne de günaha sokacak bir söz.
Sadece, “Selâm size ey cennetlikler, selâm!” sözünü duyarlar.
O “ashâb-ı yemîn” ki, ne uğurlu ne mutlu insanlardır o “ashâb-ı yemin!”
Onlar dikensiz, dalbastı kirazlar,
Dolgun salkımlı muzlar,
Uzayıp yayılmış gölgeler,
Çağlayarak akan sular,
Bol bol meyveler arasında yaşarlar.
Ki o nimetler ne eksilip tükenir, ne de onlardan esirgenir.
Kabartılmış yüksek döşekler üzerine eşleriyle birlikte yaslanırlar.
Şüphesiz biz cennet kadınlarını yepyeni bir yaratılışla yarattık.
Onları dâimî bâkireler kıldık.
Eşlerine karşı sevgi dolu, âşık ve hep aynı yaşta.
Bütün bunlar, “ashâb-ı yemîn” içindir.
Onların birçoğu öncekilerdendir;
Birçoğu da sonrakilerden!
O “ashâb-ı şimal” ki, ne uğursuz ne bedbaht kimselerdir o “ashâb-ı şimâl!”
Onlar, iliklere işleyen zehirli, kavurucu bir ateş ve son derece kaynar sular içindedirler.
Kapkara bir dumanın gölgesindedirler.
Bir gölge ki, ne serinlik verir, ne bir hayrı dokunur.
Çünkü onlar, dünyadayken hiçbir ahlâkî kaygı taşımadan nimet ve sefahat içinde şımarıyorlardı.
En büyük günahı işlemekte ısrar edip duruyorlardı.
Ve şöyle diyorlardı: “Sahi biz, ölüp de toprak olduktan ve kemik yığınına dönüştükten sonra mı, yani biz o halde iken mi yeni bir yaratılışla tekrar diriltileceğiz? Bu, olacak şey değil!”
“Gelip geçmiş atalarımız da mı?”
De ki: “Hem şu ana kadar yaşayıp gitmiş olanlar, hem de siz ve sizden sonra gelecekler;”
“Hepiniz bilinen bir günün buluşma vaktinde mutlaka bir araya toplanacaksınız!”
Sonra siz ey doğru yoldan sapanlar ve gerçeği yalanlayanlar!
O zakkûm ağacının meyvesinden mutlaka yiyeceksiniz.
Yiyecek ve karınlarınızı onunla tıka basa dolduracaksınız.
Üzerine de o kaynar sudan içeceksiniz.
Hem de susuzluk hastalığına yakalanmış develerin suya saldırışı gibi saldırarak içeceksiniz.
Onlara hesap gününde verilecek ziyâfet işte budur!
Sizi yoktan yaratan biziz. Böyle iken, hâlâ yeniden diriliş gerçeğini tasdik etmeyecek misiniz?
Rahimlere akıttığınız meniyi hiç düşünmez misiniz?
Onu mükemmel bir insan olarak siz mi yaratıyorsunuz, yoksa yaratan biz miyiz?
Aranızda ölümü şaşmaz bir plan çerçevesinde takdir eden biziz. Engel olabilecek hiçbir güç yoktur sizi öldürmemize.
Öldürüp de, yerinize benzeriniz başka nesiller getirmemize ve bilmediğiniz bir âlemde ve şekilde sizi yeni bir yaratılışla ortaya çıkarmamıza.
Aslında siz ilk yaratılışın Allah’ın kudretiyle gerçekleştiğini pekâla biliyorsunuz. O halde bunun üzerinde düşünüp ikinci yaratalışın da mümkün ve kaçınılmaz olduğunu kabullenmeniz gerekmez mi?
Toprağa ektiğiniz tohumu hiç düşünmez misiniz?
Acaba o ekinleri yeşertip büyüten siz misiniz; yoksa onu yetiştiren biz miyiz?
Dileseydik hepsini daha olgunlaşmadan kurumuş çerçöp hâline getirirdik de şaşırıp kalırdınız:
“Eyvâh, emeklerimiz boşa gitti, çok zarara uğradık.”
“Bundan da öte, biz her türlü rızıktan büsbütün mahrum kaldık!” diye feryat ederdiniz.
İçtiğiniz suyu hiç düşünmez misiniz?
Onu bulutlardan siz mi indiriyorsunuz; yoksa onu indiren biz miyiz?
Dileseydik onu içilmesi mümkün olmayan tuzlu, acı bir su yapardık. Öyleyse şükretmeniz gerekmez mi?
Yakmakta olduğunuz ateşi hiç düşünmez misiniz?
Onun ağacını siz mi yaratıp yetiştiriyorsunuz; yoksa onu yaratan biz miyiz?
Biz onu hem cehennem ateşi için bir hatırlatma hem de çölde yaşayanlar, yolda bulunanlar, ayrıca ona ihtiyacı olanlar için vazgeçilmez bir nimet kıldık.
Öyleyse Yüce Rabbinin ismini tesbih et; O’nun her türlü kusurdan ve ortakları olmaktan çok yüce ve uzak olduğunu söyle!
Yıldızların düştüğü yerlere ve peyderpey inen Kur’an’ın her bir bölümüne yemin ederim.
Eğer bilirseniz bu gerçekten pek büyük bir yemindir,
Şüphesiz o, çok değerli, pek şerefli bir Kur’an’dır.
Onun aslı çok iyi korunmuş bir kitaptadır.
Tertemiz olanlardan başkası ona dokunamaz.
O, Âlemlerin Rabbi tarafından parça parça indirilmektedir.
Şimdi siz bu ilâhî kelâmı mı küçümsüyorsunuz?
Allah’ın size verdiği bu büyük nimete teşekkür edecek yerde onu yalanlıyorsunuz.
Hele can boğaza gelip dayandığında,
O vakit can çekişenin yanında bulunan sizler, elinizden bir şey gelmez, sadece çâresizlik içinde seyredersiniz.
Biz ona sizden daha yakınızdır, fakat siz göremezsiniz.
Eğer siz yeniden diriltilip hesâba çekilmeyecek, ceza görmeyecekseniz;
Lutfen çıkmakta olan o canı geri çevirin; eğer iddianızda tutarlı ve doğru iseniz!
Eğer ölen kişi “mukarrebûn”dan; Allah’a yaklaştırılmış has kullardan ise,
Onu bekleyen sonsuz bir rahatlık ve mutluluk, güzel ve hoş kokulu rızıklar ve nimetlerle dolu cennetlerdir.
Eğer o, “ashâb-ı yemin”den; uğurlu ve mutlu kimselerden ise,
Melekler ona: “Selâm sana, ey ashâb-ı yeminden olan kişi!” derler.
Eğer o, Kur’an’ı ve Peygamber’i yalanlayanlardan, doğru yoldan kaymış sapıklardan ise,
Onu da bekleyen kaynar sudan bir ziyâfettir.
Peşinden de kızgın alevli cehenneme atılacaktır.
İşte bu, hakkında en küçük şüphe bulunmayan en kesin gerçeğin tâ kendisidir.
Öyleyse, Yüce Rabbinin ismini tesbih et; O’nun her türlü kusurdan ve ortakları olmaktan çok yüce ve uzak olduğunu söyle!