Yunus Suresi – Arapça ve Türkçe Okunuşu

İçerik

Yunus Suresi Arapça Okunuşu

Yunus Suresi Arapça Dinle

Yunus Suresi Türkçe Okunuşu

Bismillahirrahmanirrahim.

Elif lam ra, tilke ayatul kitabil hakim.
E kane linnasi aceben en evhayna ila reculin minhum en enzirin nase ve beşşirillezine amenu enne lehum kademe sıdkın inde rabbihim, kalel kafirune inne haza le sahırun mubin.
İnne rabbekumullahullezi halakas semavati vel arda fi sitteti eyyamin summesteva alel arşi yudebbirul emr, ma min şefiin illa min ba’di iznih, zalikumullahu rabbukum fa’buduh, e fe la tezekkerun.
İleyhi merciukum cemia, va’dallahi hakka, innehu yebdeul halka summe yuiduhu li yecziyellezine amenu ve amilus salihati bil kıst, vellezine keferu lehum şerabun min hamimin ve azabun elimun bima kanu yekfurun.
Huvellezi cealeş şemse dıyaen vel kamere nuren ve kadderehu menazile li ta’lemu adedes sinine vel hisab, ma halakallahu zalike illa bil hakk, yufassılul ayati li kavmin ya’lemun.
İnne fihtilafil leyli ven nehari ve ma halakallahu fis semavati vel ardı le ayatin li kavmin yettekun.
İnnellezine la yercune likaena ve radu bil hayatid dunya vatme’ennu biha vellezine hum an ayatina gafilun.
Ulaike me’vahumun naru bima kanu yeksibun.
İnnellezine amenu ve amilus salihati yehdihim rabbuhum bi imanihim, tecri min tahtihimul enharu fi cennatin naim.
Da’vahum fiha subhanekellahumme ve tehiyyetuhum fiha selam, ve ahıru da’vahum enil hamdulillahi rabbil alemin.
Ve lev yuaccilullahu lin nasiş şerresti’calehum bil hayri le kudiye ileyhim eceluhum, fe nezerullezine la yercune likaena fi tugyanihim ya’mehun.
Ve iza messel insaned durru deana li cenbihi ev kaiden ev kaima, fe lemma keşefna anhu durrehu merre ke’en lem yed’una ila durrin messeh, kezalike zuyyine lil musrifine ma kanu ya’melun.
Ve lekad ehleknel kurune min kablikum lemma zalemu ve caethum rusuluhum bil beyyinati ve ma kanu li yu’minu, kezalike neczil kavmel mucrimin.
Summe cealnakum halaife fil ardı min ba’dihim li nanzure keyfe ta’melun.
Ve iza tutla aleyhim ayatuna beyyinatin kalellezine la yercune likaena’ti bi kur’anin gayri haza ev beddilh, kul ma yekunu li en ubeddilehu min tilkai nefsi, in ettebiu illa ma yuha ileyy, inni ehafu in asaytu rabbi azabe yevmin azim.
Kul lev saallahu ma televtuhu aleykum ve la edrakum bihi, fe kad lebistu fikum umuren min kablih, e fe la ta’kilun.
Fe men azlemu mimmeniftera alallahi keziben ev kezzebe bi ayatih, innehu la yuflihul mucrimun.
Ve ya’budune min dunillahi ma la yedurruhum ve la yenfeuhum ve yekulune haulai şufeauna indallah, kul e tunebbiunallahe bima la ya’lemu fis semavati ve la fil ard, subhanehu ve teala amma yuşrikun.
Ve ma kanen nasu illa ummeten vahideten fahtelefu, ve lev la kelimetun sebekat min rabbike le kudiye beynehum fima fihi yahtelifun.
Ve yekulune lev la unzile aleyhi ayetun min rabbih, fe kul innemel gaybu lillahi fenteziru, inni meakum minel muntazirin.
Ve iza ezaknen nase rahmeten min ba’di darrae messethum iza lehum mekrun fi ayatina, kulillahu esrau mekra, inne rusulena yektubune ma temkurun.
Huvellezi yuseyyirukum fil berri vel bahr, hatta iza kuntum fil fulk, ve cereyne bihim bi rihin tayyibetin ve ferihu biha caetha rihun asifun ve caehumul mevcu min kulli mekanin ve zannu ennehum uhita bihim deavullahe muhlisine lehud din, le in enceytena min hazihi le nekunenne mineş şakirin.
Fe lemma encahum iza hum yebgune fil ardı bi gayril hakk, ya eyyuhen nasu innema bagyukum ala enfusikum metaal hayatid dunya summe ileyna merciukum fe nunebbiukum bima kuntum ta’melun.
İnnema meselul hayatid dunya ke main enzelnahu mines semai fahteleta bihi nebatul ardı mimma ye’kulun nasu vel en’am, hatta iza ehazetil ardu zuhrufeha vezzeyyenet ve zanne ehluha ennehum kadirune aleyha etaha emruna leylen ev neharen fe cealnaha hasiden ke en lem tagne bil ems, kezalike nufassilul ayati li kavmin yetefekkerun.
Vallahu yed’u ila daris selam, ve yehdi men yeşau ila sıratin mustekim.
Lillezine ahsenul husna ve ziyadeh, ve la yerheku vucuhehum katerun ve la zilleh, ulaike ashabul cenneh, hum fiha halidun.
Vellezine kesebus seyyiati cezau seyyietin bi misliha ve terhekuhum zilleh, ma lehum minallahi min asim, ke ennema ugsiyet vucuhuhum kita’an minel leyli muzlima, ulaike ashabun nar, hum fiha halidun.
Ve yevme nahsuruhum cemian summe nekulu lillezine eşreku mekanekum entum ve şurekaukum, fe zeyyelna beynehum, ve kale şurekauhum ma kuntum iyyana ta’budun.
Fe kefa billahi şehiden beynena ve beynekum in kunna an ibadetikum le gafilin.
Hunalike teblu kullu nefsin ma eslefet ve ruddu ilallahi mevlahumul hakkı ve dalle anhum ma kanu yefterun.
Kul men yerzukukum mines semai vel ardı emmen yemlikus sem’a vel ebsare ve men yuhricul hayye minel meyyiti ve yuhricul meyyite minel hayyi ve men yudebbirul emr, fe se yekulunallah, fe kul e fe la tettekun.
Fe zalikumullahu rabbukumul hakk, fe maza ba’del hakkı illed dalal, fe enna tusrafun.
Kezalike hakkat kelimetu rabbike alellezine feseku ennehum la yu’minun.
Kul hel min şurekaikum men yebdeul halka summe yu’iduh, kulillahu yebdeul halka summe yu’iduhu fe enna tu’fekun.
Kul hel min şurekaikum men yehdi ilel hakk, kulillahu yehdi lil hakk, e fe men yehdi ilel hakkı ehakku en yuttebea em men la yehiddi illa en yuhda, fe ma lekum, keyfe tahkumun.
Ve ma yettebiu ekseruhum illa zanna, innez zanne la yugni minel hakkı şey’a, innallahe alimun bima yef’alun.
Ve ma kane hazel kur’anu en yuftera min dunillahi ve lakin tasdikallezi beyne yedeyhi ve tafsilel kitabi la reybe fihi min rabbil alemin.
Em yekulunefterah, kul fe’tu bi suretin mislihi ved’u menisteta’tum min dunillahi in kuntum sadikin.
Bel kezzebu bima lem yuhitu bi ilmihi ve lemma ye’tihim te’viluh, kezalike kezzebellezine min kablihim fanzur keyfe kane akibetuz zalimin.
Ve minhum men yu’minu bihi ve minhum men la yu’minu bih, ve rabbuke a’lemu bil mufsidin.
Ve in kezzebuke fe kul li ameli ve lekum amelukum, entum beriune mimma a’melu ve ene beriun mimma ta’melun.
Ve minhum men yestemiune ileyk, e fe ente tusmius summe ve lev kanu la ya’kilun.
Ve minhum men yanzuru ileyk, e fe ente tehdil umye ve lev kanu la yubsırun.
İnnallahe la yazlimun nase şey’en ve lakinnen nase enfusehum yazlimun.
Ve yevme yahşuruhum keen lem yelbesu illa saaten minen nehari yete arefune beynehum, kad hasirellezine kezzebu bi likaillahi ve ma kanu muhtedin.
Ve imma nuriyenneke ba’dellezi naıduhum ev neteveffeyenneke fe ileyna merciuhum summallahu şehidun ala ma yef’alun.
Ve likulli ummetin resul, feiza cae resuluhum kudıye beynehum bil kıstı ve hum la yuzlamun.
Ve yekulune meta hazel va’du in kuntum sadıkin.
Kul la emliku li nefsi darran ve la nef’an illa ma şaallah, li kulli ummetin ecel, iza cae eceluhum fe la yeste’hırune saaten ve la yestakdimun.
Kul ereeytum in etakum azabuhu beyaten ev neharen maza yesta’cilu minhul mucrimun.
E summe iza ma vakaa amentum bih, al’ane ve kad kuntum bihi testa’cilun.
Summe kile lillezine zalemu zuku azabel huld, hel tuczevne illa bima kuntum teksibun.
Ve yestenbiuneke ehakkun hu, kul i ve rabbi innehu le hakkun ve ma entum bi mu’cizin.
Ve lev enne li kulli nefsin zalemet ma fil ardı leftedet bih, ve eserrun nedamete lemma reevul azab, ve kudıye beynehum bil kıstı ve hum la yuzlemun.
E la inne lillahi ma fis semavati vel ard, e la inne va’dallahi hakkun ve lakinne ekserehum la ya’lemun.
Huve yuhyi ve yumitu ve ileyhi turceun.
Ya eyyuhen nasu kad caetkum mev’ızatun min rabbikum ve şifaun lima fis suduri ve huden ve rahmetun lil mu’minin.
Kul bi fadlillahi ve bi rahmetihi fe bi zalike felyefrehu, huve hayrun mimma yecmeun.
Kul e reeytum ma enzelallahu lekum min rızkın fe cealtum minhu haramen ve halala, kul allahu ezine lekum em alallahi tefterun.
Ve ma zannullezine yefterune alallahil kezibe yevmel kıyameh, innallahe le zu fadlın alen nasi ve lakinne ekserehum la yeşkurun.
Ve ma tekunu fi şe’nin ve ma tetlu minhu min kur’anin ve la ta’melune min amelin illa kunna aleykum şuhuden iz tufidune, fih ve ma ya’zubu an rabbike min miskali zerretin fil ardı ve la fis semai ve la asgare min zalike ve la ekbere illa fi kitabin mubin.
E la inne evliya allahi la havfun aleyhim ve la hum yahzenun.
Ellezine amenu ve kanu yettekun.
Lehumul buşra fil hayatid dunya ve fil ahıreh, la tebdile li kelimatillah, zalike huvel fevzul azim.
Ve la yahzunke kavluhum, innel izzete lillahi cemia, huves semiul alim.
E la inne lillahi men fis semavati ve men fil ard, ve ma yettebiullezine yed’une min dunillahi şureka, in yettebiune illez zanne ve in hum illa yahrusun.
Huvellezi ceale lekumul leyle li teskunu fihi ven nehare mubsıra, inne fi zalike leayatin li kavmin yesmeun.
Kaluttehazallahu veleden subhaneh, huvel ganiy, lehu ma fis semavati ve ma fil ard, in indekum min sultanin bi haza, e tekulune alallahi ma la ta’lemun.
Kul innellezine yefterune alallahil kezibe la yuflihun.
Metaun fid dunya summe ileyna merciuhum summe nuzikuhumul azabeş şedide bima kanu yekfurun.
Vetlu aleyhim nebe’e nuh, iz kale li kavmihi ya kavmi in kane kebure aleykum makami ve tezkiri bi ayatillahi fe alallahi tevekkeltu fe ecmiu emrekum ve şurekaekum summe la yekun emrukum aleykum gummeten summakdu ileyye ve la tunzirun.
Fe in tevelleytum fe ma se’eltukum min ecr, in ecriye illa alallahi ve umirtu en ekune minel muslimin.
Fe kezzebuhu fe necceynahu ve men meahu fil fulki ve cealnahum halaife ve agraknellezine kezzebu bi ayatina, fanzur keyfe kane akıbetul munzerin.
Summe beasna min ba’dihi rusulen ila kavmihim fe cauhum bil beyyinati fe ma kanu li yu’minu bima kezzebu bihi min kabl, kezalike natbeu ala kulubil mugtedin.
Summe beasna min ba’dihim musa ve harune ila fir’avne ve melaihi bi ayatina festekberu ve kanu kavmen mucrimin.
Fe lemma caehumul hakku min indina kalu inne haza le sıhrun mubin.
Kale musa e tekulune lil hakkı lemma caekum, e sıhrun haza, ve la yuflihus sahırun.
Kalu e ci’tena li telfitena amma vecedna aleyhi abaena ve tekune lekumel kibriyau fil ard, ve ma nahnu lekuma bi mu’minin.
Ve kale fir’avnu’tuni bi kulli sahırin alim.
Fe lemma caes seharetu kale lehum musa elku ma entum mulkun.
Fe lemma elkav kale musa ma ci’tum bihis sihr, innallahe se yubtiluh, innallahe la yuslihu amelel mufsidin.
Ve yuhikkullahul hakka bi kelimatihi ve lev kerihel mucrimun.
Fe ma amene li musa illa zurriyyetun min kavmihi ala havfin min fir’avne ve melaihim en yeftinehum, ve inne fir’avne lealin fil ard ve innehu le minel musrifin.
Ve kale musa ya kavmi in kuntum amentum billahi fe aleyhi tevekkelu in kuntum muslimin.
Fe kalu alallahi tevekkelna, rabbena la tec’alna fitneten lil kavmiz zalimin.
Ve neccina bi rahmetike minel kavmil kafirin.
Ve evhayna ila musa ve ahihi en tebevvea li kavmikuma bi mısra buyuten vec’alu buyutekum kıbleten ve akimus salah, ve beşşiril mu’minin.
Ve kale musa rabbena inneke ateyte fir’avne ve melahu zineten ve emvalen fil hayatid dunya rabbena li yudıllu an sebilik, rabbenatmis ala emvalihim veşdud ala kulubihim fe la yu’minu hatta yerevul azabel elim.
Kale kad ucibet da’vetukuma festekima ve la tettebi anni sebilellezine la ya’lemun.
Ve cavezna bi beni israilel bahre fe etbeahum fir’avnu ve cunuduhu bagyen ve adva, hatta iza edrekehul gareku kale amentu ennehu la ilahe illellezi amenet bihi benu israile ve ene minel muslimin.
Al’ane ve kad asayte kablu ve kunte minel mufsidin.
Fel yevme nuneccike bi bedenike li tekune limen halfeke ayeh, ve inne kesiren minen nasi an ayatina le gafilun.
Ve lekad bevve’na beni israile mubevvee sıdkın ve razaknahum minet tayyibat, femahtelefu hatta caehumul ilm, inne rabbeke yakdi beynehum yevmel kıyameti fi ma kanu fihi yahtelifun.
Fe in kunte fi şekkin mimma enzelna ileyke fes’elillezine yakreunel kitabe min kablik, lekad caekel hakku min rabbike fe la tekunenne minel mumterin.
Ve la tekunenne minellezine kezzebu bi ayatillahi fe tekune minel hasirin.
İnnellezine hakkat aleyhim kelimetu rabbike la yu’minun.
Ve lev caethum kullu ayetin hatta yerevul azabel elim.
Fe lev la kanet karyetun amenet fe nefeaha imanuha, illa kavme yunus, lemma amenu keşefna anhum azabel hızyi fil hayatid dunya ve metta’nahum ila hin.
Ve lev şae rabbuke le amene men fil ardı kulluhum cemia, e fe ente tukrihun nase hatta yekunu mu’minin.
Ve ma kane li nefsin en tu’mine illa bi iznillah, ve yec’alur ricse alellezine la ya’kılun.
Kulinzuru maza fis semavati vel ard, ve ma tugnil ayatu ven nuzuru an kavmin la yu’minun.
Fe hel yentezırune illa misle eyyamillezine halev min kablihim, kul fentezıru inni meakum minel muntezirin.
Summe nunecci rusulena vellezine amenu kezalik, hakkan aleyna nuncil mu’minin.
Kul ya eyyuhen nasu in kuntum fi şekkin min dini,fe la a’budullezine ta’budune min dunillahi, ve lakin a’budullahellezi yeteveffakum, ve umirtu en ekune minel mu’minin.
Ve en ekim vecheke lid dini hanifa, ve la tekunenne minel muşrikin.
Ve la ted’u min dunillahi ma la yenfeuke ve la yadurruk, fe in fealte fe inneke izen minez zalimin.
Ve in yemseskallahu bidurrin fe la kaşife lehu illa hu, ve in yuridke bi hayrin fe la radde li fadlih, yusibu bihi men yeşau min ibadih, ve huvel gafurur rahim.
Kul ya eyyuhen nasu kad caekumul hakku min rabbikum, fe men ihteda fe innema yehtedi li nefsih, ve men dalle fe innema yadıllu aleyha, ve ma ene aleykum bi vekil.
Vettebi’ ma yuha ileyke vasbir hatta yahkumallah, ve huve hayrul hakimin.

Yunus Suresi Türkçe Dinle

Yunus Suresi Türkçe Anlamı

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla.

Elif, Lam, Ra. İşte bunlar, o hikmetli kitabın ayetleridir.
İnsanlar için, içlerinden bir ere: “Bütün insanları uyar ve iman edenleri müjdele; kendileri için Rablerinin katında yüce bir mertebe var!” diye vahyedişimiz hiç duyulmadık şaşılacak birşey mi oldu ki, kafirler: “Kesinlikle bu bir sihirbazdır!” dediler.
Rabbiniz O Allah’tır ki, gökleri ve yeri altı günde yarattı, sonra Arş’ı hakimiyeti altına aldı. O’nun izni olmadan hiçbir şefaatçi şefaat edemez; işte Rabbiniz bu vasıfların sahibi olan Allah’tır! O halde O’na ibadet ediniz! Artık düşünmez misiniz?
Dönüşünüz hep O’nadır! Allah’ın va’di haktır. Çünkü O, yoktan var ediyor, sonra iman edip iyi işler yapan kimseleri adalet ölçüsü ile mükafatlandırmak için, geri döndürecektir. Küfredenlere ise inkarda bulunmaları yüzünden kaynar sudan bir içecek ve acı bir azap vardır.
Güneşi ışık kaynağı, ayı parlak ve yılların sayısını ve hesabını bilmeniz için ona menzil menzil miktarlar belirleyen O’dur. Allah, bunu ancak hak hikmetle yarattı. Anlayacak bir kavim için ayetleri ayrıntılı olarak açıklıyor.
Gece ile gündüzün birbiri ardınca değişip durmasında ve Allah’ın göklerde ve yerde yarattıklarında sakınan bir kavim için elbette birçok deliller vardır.
Bize kavuşmayı arzu veya ümit etmeyip, dünya hayatına razı olup onunla yetinenler ve Bizim ayetlerimizden gafil olanlar,
İşte bunların, kazandıklarının karşılığı olarak varacakları yer ateştir!
Ama iman edip güzel ameller işleyen kimseleri, imanları sebebiyle, Rableri hidayete erdirir. Naim cennetleri içinde altlarından ırmaklar akar.
Oradaki duaları: “Münezzehsin her türlü eksikliklerden Allah’ım!” ; sağlık dilekleri: “Selam!” ; dualarının sonu da: “Alemlerin Rabbı olan Allah’a hamdolsun!” olacaktır.
Eğer Allah, insanlara şerri, hayrın gelmesini istemekte acele ettikleri gibi, çabuklaştırsaydı, ecellerini kendilerine getiriverirdi. Fakat Bize kavuşmayı arzu etmeyenleri bırakırız, azgınlıkları içinde körü körüne giderler.
İnsana bir sıkıntı dokunduğu vakit, gerek yan yatarken gerek otururken, gerek dikilirken, Bize dua eder durur; kendisinden sıkıntısını gideriverdik mi sanki kendisine dokunan o sıkıntı için Bize yalvarmamış gibi geçer gider. İşte o müsriflere yaptıkları işler, böylece güzel gösterilmektedir.
Andolsun ki, Biz sizden önceki yüzyılların nesillerini, kendilerine peygamberleri açık deliller ile geldikleri halde, zulmettikleri ve iman etme ihtimalleri kalmadığı vakit helak ettik. İşte suçlu kavimleri böyle cezalandırırız.
Sonra onların ardından sizi yeryüzünde halifeler yaptık ki, bakalım nasıl ameller işleyeceksiniz.
Böyle iken ayetlerimiz birer açık delil olarak karşılarında okunduğu zaman Bize kavuşmayı arzu etmeyenler: “Bundan başka bir Kur’an getir veya bunu değiştir!” dediler. De ki: “Onu kendiliğimden değiştirmem benim için olacak şey değildir! Ben ancak bana vahyolunana uyarım. Rabbime isyan edersem şüphesiz büyük bir günün azabından korkarım.”
De ki: “Eğer Allah dileseydi ben onu size okumazdım, hiçbir şekilde de size onu bildirmezdi. Bilirsiniz ki, ben sizin içinizde bundan önce bir ömür boyu durdum. Artık bir kere olsun aklınıza baş vurmaz mısınız?”
Artık Allah’a bir yalanı iftira eden veya O’nun ayetlerine yalan diyenden daha zalim kim olabilir? Şüphe yok ki, suçlular kurtuluşa eremez.
Allah’ı bırakıyorlar da kendilerine ne zarar, ne de fayda vermeyecek şeylere tapıyorlar ve: “Ha, onlar bizim Allah yanında şefaatçılarımız!” diyorlar. De ki: “Siz Allah’a göklerde ve yerde bilmediği birşey mi haber vereceksiniz?” Haşa! O, onların ortak koştukları şeylerin hepsinden münezzeh, yüksek çok yüksektir.
İnsanlar birtek ümmet idi, sonra ayrılığa düştüler, eğer Rabbinden daha önce geçmiş bir hüküm olmasaydı, ihtilaf edip durdukları şeyler hakkında şimdiye kadar aralarında hüküm verilmiş, bitmiş olurdu.
Bir de: “Ona Rabbinden bambaşka bir mucize indirilse ya!” diyorlar. Sen de de ki: “Gayb ancak Allah’a aittir! Bekleyin, ben de sizinle beraber bekleyenlerdenim!”
İnsanlara dokunan bir sıkıntıdan sonra, bir rahmet tattırdığımız zaman, ayetlerimiz hakkında derhal bir hileye girişirler. De ki: “Allah’ın mukabelesi daha çabuktur!” Haberiniz olsun ki, elçilerimiz olan melekler yaptığınız hileleri yazıp duruyorlar!
O’dur sizleri karada ve denizde gezdiren; hatta gemilerde bulunduğunuz ve içindekileri alıp hoş bir esinti ile akıp gittikleri ve tam onunla keyiflendikleri sırada ona şiddetli bir fırtına gelir çatar, her yerden onlara dalga gelmeye başlar ve tamamen kuşatılıp bittiklerini sanırlar; işte o vakit dine sarılarak, Allah’a tam bir ihlas ile dua eder ve: “Eğer bizi bundan kurtarırsan hiç şüphesiz şükreden kullarından oluruz!” derler.
Derken, onları kurtardığı vakit, kurtulur kurtulmaz yeryüzünde haksız olarak azgınlığa başlarlar. Ey insanlar, bu azgınlığınız sadece kendi zararınızadır; o alçak hayatın biraz zevkini sürersiniz, sonra döner bize gelirsiniz, biz de bütün yaptıklarınızı size haber veririz.
O dünya hayatının misali, ancak gökten indirdiğimiz bir su gibidir ki, onunla yeryüzündeki otlar, insan ve hayvanların yediği bitkiler birbirine karışmıştır. Nihayet yeryüzü zinetini takınıp süslendiği ve sahipleri de onun üzerinde kendilerini güçlü sandığı bir sırada geceleyin veya gündüzün ona emrimiz gelivermiş, bir anda ona öyle bir tırpan atıvermişizdir ki, sanki dün orada hiçbir şenlik yokmuş gibi oluverir. İşte düşünebilecek bir kavim için ayetlerimizi böyle açıklıyoruz.
Allah selam yurduna (cennete) çağırıyor ve dilediğine de bir doğru yola hidayet buyuruyor.
İyi işler yapanlara daha güzeli; bir de fazlası var; yüzlerine ne bir kara bulaşır, ne de aşağılık. Onlar cennet ehli, hep orada ebedi kalacaklardır.
Kötülükler kazanmış olanlara gelince, kötülüğün cezası misliyledir ve onları aşağılık kaplar; Allah’tan kendilerini kurtaracak yoktur; sanki yüzleri gece parçalarından kaplanmış kapkaranlık! Onlar cehennem ehli olup hep orada ebedi kalacaklardır.
O gün ki hepsini mahşere toplayacağız, sonra şirk koşanlara: “Haydi yerinize! Siz ve ortaklarınız!” diyeceğiz. Artık aralarını açmışızdır. Ortakları da: “Siz bize tapmıyordunuz!
Şimdi sizinle bizim aramızda şahit olarak Allah yeter! Doğrusu sizin ibadetinizden bizim asla haberimiz yoktu!” diyecekler.
İşte burada herkes geçmişte yaptığını deneyecek ve hepsi gerçek mevlaları olan Allah’a döndürülmüş ve uydurdukları şeyler kendilerinden kaybolup gitmiş olacaktır!
De ki: “Size gökten ve yerden kim rızık veriyor? O kulak ve gözlerin sahibi kim? Kim ölüden diriyi çıkarıyor, diriden de ölüyü çıkarıyor? Kim bütün işleri düzenliyor?” Hemen diyecekler: “Allah!” De ki: “O halde (O’nun azabından) sakınmaz mısınız?
İşte O Allah sizin gerçek Rabbinizdir. Gerçeğin ötesinde sapıklıktan başka ne vardır? O halde (sapıklığa) nasıl çevriliyorsunuz?
Öyle büsbütün yoldan çıkmış fasıklara Rabbinin sözü şöyle gerçekleşti: “Onlar artık imana gelmezler!”
De ki: “Sizin ortak koştuklarınız arasında, önce yaratıp (öldükten) sonra tekrar varlığa çeviren biri var mı?” De ki: “Allah mahlukatı yoktan yaratır, (öldükten) sonra çevirip yine yaratır. Artık nasıl saptırılıyorsunuz?”
De ki: “Sizin ortak koştuklarınız arasında doğru yola hidayet eden biri var mı?” De ki: “Allah doğru yola hidayet eder. O halde doğru yola hidayet eden mi uyulmaya layıktır yoksa hidayet olunmadıkça kendi kendine onu bulamayan mı? O halde ne oluyorsunuz? Nasıl hüküm veriyorsunuz?”
Bununla beraber onların çoğu, sadece bir zan peşinde gider, ama zan gerçek adına hiçbir şey ifade etmez! Şüphesiz Allah onların ne yaptıklarını çok iyi biliyor.
Bu Kur’an Allah’tandır, başkası tarafından uydurulamaz, ancak o, önündekini doğrulayan ve o Kitab’ı açıklayıcı olarak alemlerin Rabbi tarafından indirilmiştir, bunda hiç şüphe yoktur!
Yoksa: “Onu uydurdu!” mu diyorlar? De ki: “Öyle ise, haydi onun gibi bir sure getirin ve Allah’tan başka kime gücünüz yeterse çağırın, eğer sözünüzde sadık iseniz bunu yapın!
Hayır, onlar anlamını kavrayamadıkları ve yorumu kendilerine hiç gelmemiş olan birşeye yalan dediler; bunlardan önce gelip geçenler de böyle yalanlamışlardı; ancak bak zalimlerin sonu nasıl oldu!
İçlerinden buna inanacaklar da var, inanmayacaklar da var! Rabbin o fesat çıkaranları en iyi bilendir!
Eğer sen yalan söylüyorsun diye ısrar ederlerse de ki: “Benim işlediğim bana, sizin işlediğiniz de size! Siz benim işlediğimden uzaksınız; ben de sizin işlediğinizden uzağım!”
İçlerinden seni dinlemeye gelenler de var; ama akılları da yokken sağırlara sen mi duyuracaksın?
İçlerinden sana bakanlar da var; ama basiretleri de yokken sen mi hidayet edeceksin?
Muhakkak Allah insanlara zerre kadar zulmetmez, ama insanlar kendilerine zulmediyorlar.
Sanki gündüzün bir saatinden fazla kalmamışlar gibi hepsini mahşere sevkedeceği gün aralarında tanışacaklar! Allah’ın huzuruna çıkacaklarını yalanlayıp da doğru yolu tutmamış olanlar şüphesiz zarara uğramış olacaklar.
Onlara va’dettiğimizin bir kısmını sana hemen göstersek de yahut senin ruhunu alsak da onların dönüşü Bizedir. Sonra Allah onların ne yapacaklarına da şahittir!
Her ümmetin bir peygamberi vardır; o peygamberleri gelince aralarında adaletle hüküm verilir, hiçbirine zulmedilmez
(48-49) “Ne zamandır bu va’dedilen (azap); eğer doğru söylüyorsanız?” diyorlar. De ki: “Ben Allah’ın dilediğinin dışında kendi kendime ne bir yarar, ne de bir zarara malikim!” Her ümmetin bir eceli vardır; ecelleri gelince artık bir an geride kalamazlar, ileri de gidemezler.
(48-49) “Ne zamandır bu va’dedilen (azap); eğer doğru söylüyorsanız?” diyorlar. De ki: “Ben Allah’ın dilediğinin dışında kendi kendime ne bir yarar, ne de bir zarara malikim!” Her ümmetin bir eceli vardır; ecelleri gelince artık bir an geride kalamazlar, ileri de gidemezler.
De ki: “Ne dersiniz, şayet O’nun azabı size yatarken veya gündüzün gelecek olsa, suçlular bunlardan hangisinin hemen gelmesini isterler?”
Bu azap meydana geldikten sonra mı ona iman edeceksiniz? Yoksa şimdi mi? Halbuki siz onun acele gelmesini istiyordunuz?
Sonra o zulmedenlere denilecek ki: “Tadın bakalım o sonsuz azabı! Vaktiyle kazandığınızın dışında bir sebeple cezalandırılacak da değilsiniz?”
“Sahi doğru mu bu?” diye senden soruyorlar. De ki: “Evet, Rabbime yemin ederim ki, o dosdoğru ve siz, bundan yakayı kurtaramazsınız.
Zulmetmiş olan herkes bütün yeryüzüne malik olsaydı, azabı gördükleri zaman hepsi içten içe pişmanlık duyarak kendisini kurtarmak için onu feda ederdi; fakat aralarında hüküm adalet ile imza edilmiştir, hiçbirine zulmedilmez!
Uyan! Göklerde ve yerde ne varsa Allah’ındır. Uyan! Allah’ın va’di muhakkak gerçektir; ne var ki çoğu bilmezler.
O hem diriltir, hem de öldürür ve hep döndürülüp O’na götürüleceksiniz!
Ey insanlar, işte size Rabbinzden bir öğüt, gönüller derdine bir şifa ve mü’minler için bir hidayet ve rahmet geldi.
De ki: “Allah’ın lütfuyla, rahmetiyle; yalnızca O’nunla sevinç duyun! O, onların toplayıp durduklarından hayırlıdır!”
De ki: “Baksanıza Allah sizin için rızık olarak neler indirdi de siz ondan bir kısmını haram, bir kısmını da helal yaptınız!” De ki: “Size Allah mı izin verdi, yoksa Allah’a iftira mı ediyorsunuz?”
Yalanı Allah’a iftira edenler kıyamet gününü ne sanıyorlar? Muhakkak Allah insanlara karşı lütuf sahibidir, ancak çoğu bunu bilmezler.
Hangi durumda bulunsan, Kur’an’dan her ne okusan ve her ne iş yapsanız, siz ona dalıp coşarken Biz üzerinizde şahidiz. Rabbinden ne yerde, ne gökte zerre kadar; ondan ne küçük, ne büyük hiçbir şey kaçmaz. Bunların hepsi apaçık bir Kitaptadır.
Uyan! Allah dostlarına ne korku vardır, ne de onlar mahzun olurlar!
Onlar ki Allah’a iman edip, takva ile kötülüklerden korunur dururlar.
Onlara dünya hayatında da ahirette de müjde vardır. Allah’ın sözlerinde değişme yoktur; İşte bu büyük kurtuluş!
Ötekilerin lafları seni üzmesin! Çünkü güç ve kuvvet Allah’ındır. O, hepsini işitiyor, hepsini biliyor!
Uyan! Göklerde kim var ve yerde kim varsa hepsi Allah’ındır! Allah’tan başkasına tapanlar dahi, ortakların tebeası olmazlar; ancak zanna uyar ve sadece kendi mızraklarıyla ölçer yalan uydurup söylerler.
O’dur, içinde durup dinlenesiniz diye sizin için geceyi meydana getiren, gündüzü de göz açıcı yapan! Elbette bunda işitebilecek bir kavim için birçok ibretler vardır!
Dediler ki: “Allah çocuk edindi!” Haşa! O, münezzehtir! O, müstağnidir! Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O’nundur! Elinizde o iddiayı destekleyen hiçbir delil yoktur! Allah hakkında bilmediğiniz şeyleri mi söylüyorsunuz?
De ki: “Allah’a karşı yalan uyduranlar elbette felah bulmazlar.”
Dünyada (ki nasipleri) cüz’i bir zevk, sonra dönüşleri Bizedir; sonra da Biz onlara, inkar ettiklerinden dolayı, azabı tattıracağız!
Bir de onlara Nuh’un kıssasını oku: Bir vakit kavmine demişti ki: “Ey kavmim, eğer benim aranızda duruşum ve Allah’ın ayetlerini hatırlatışım size ağır geliyorsa, bilin ki, ben Allah’a güvenip dayanmışımdır, artık siz ve ortaklarınız her ne yapacaksanız, toplanıp bütün azminizle karar veriniz; sonra yapacağınız sizi asla tasaya da düşürmesin. Sonra da bana ne yapacaksanız yapın ve elinizden gelirse, bana bir an göz de açtırmayın!
Eğer yüz çevirirseniz, ben de sizden ücret istemedim ya! Benim mükafatım ancak Allah’a aittir. Ve ben O’nun birliğine boyun eğen müslümanlardan olmakla emrolundum!”
Buna rağmen yine ona yalan söylüyorsun, dediler. Biz de onu gemide kendisiyle beraber olanları kurtarıp, onları yeryüzünün halifeleri yaptık; ayetlerimizi inkar edenleri ise suda boğduk. Bak işte uyarılanların akibeti nasıl oldu?
Sonra onun arkasından birçok peygamberleri kavimlerine gönderdik; onlara açık mucizelerle vardılar, fakat önce yalan dediklerine yine de bir türlü inanmak istemediler. İşte Biz sürekli haddi aşanların kalplerini böyle mühürleriz.
Sonra bunların arkasından Musa ile Harun’u Firavun ve cemaatine gönderdik. İman etmeyi kibirlerine yediremediler. Zaten onlar suçlu bir toplum idiler.
Tarafımızdan kendilerine hak gelince, “Muhakkak bu açık bir sihir!” dediler.
Musa dedi ki: “Size bir gerçek gelince böyle mi konuşuyorsunuz; bu sihir midir?” Halbuki sihirbazlar kurtuluşa erişemezler.
Dediler ki. “Sen bizi atalarımızın yolundan vazgeçirip bu yerde devlet ikinizin olsun diye mi geldin? Biz ikinize de inanmayız!”
Firavun da: “Bana bütün bilgiç büyücüleri getirin!” dedi.
Bunun üzerine büyücüler gelince Musa onlara: “Ne atacaksanız ortaya siz atın!” dedi.
Attıklarında Musa dedi ki: “Bu sizin yaptığınız sihirdir. Muhakkak Allah onu iptal edecektir. Şüphesiz ki, Allah fesatçıların işini düzeltmez.”
Allah kendi sözleriyle gerçeği ispat eder, suçlular hoşlanmasalar bile.
Özetle, Firavun ve adamlarının belası korkusundan önceleri Musa’ya -kavminin bir kısmından başka- iman eden olmadı; çünkü Firavun o yerde çok üstün ve çok aşırı giden taşkınlardan idi.
Musa da: “Ey kavmim, siz gerçekten Allah’a iman ettiyseniz, O’nun birliğine samimiyet ile teslim olmuş müslümanlar iseniz, artık O’na güvenin!” dedi.
Onlar: “Biz Allah’a güvendik.Ey Rabbimiz, bizi o zalim kavmin fitnesine düşürme!
Ve rahmetinle bizi o kafir kavimden kurtar!” dediler.
Biz de Musa ile kardeşine şöyle vahyettik. “Kavminiz için Mısır’da bir takım evler hazırlayın, evlerinizi kıble tarafına yapın ve namaz kılın! Bir de mü’minleri müjdele!”
Musa dedi ki: “Ey Rabbimiz,sen Firavun’a ve adamlarına, dünya hayatında zinet, ihtişam ve nice nice mallar verdin; ey Rabbimiz, yolundan saptırsınlar diye mi? Ey Rabbimiz, mallarını sil, süpür ve sıktıkça sık ki, o acı azabı görmedikçe iman etmeyecekler.”
Allah buyurdu ki: “Peki duanız kabul olundu, siz yine doğru ve dürüst olmaya devam edin ve kendini bilmeyenlerin yoluna uymayın!”
Derken İsrail oğullarını denizden geçirdik. Firavun askerleriyle takip ve taarruz etmek için derhal arkalarına düştü. Sonunda boğulma kendini sıkboğaz edince: “İnandım, gerçekten de İsrail oğullarının iman ettiği Allah’tan başka tanrı yok, ben de O’na teslimiyet gösterenlerdenim!” dedi.
“Ha! Şimdi mi? Halbuki bundan önce isyan etmiştin ve fesatçılardan idin.
Biz de bugün seni bedeninle bir tepeye atacağız ki, arkandan geleceklere bir ibret olasın! Ne var ki insanların birçoğu ayetlerimizden cidden gaflettedirler.
Gerçekten İsrailoğullarını çok güzel bir yurda yerleştirdik ve hoş nimetlerden rızıklandırdık. Sonunda görüş ayrılığına düşmeleri de kendilerine ilim (Kur’an) geldikten sonra oldu. Şüphe yok ki, ayrılığa düştükleri şeylerde, Rabbin kıyamet günü aralarında hükmünü verecektir.
Şimdi şu sana indirdiğimiz şeylerde faraza şüphe edecek olursan, senden önce kitap okuyanlara sor! Andolsun ki, sana Rabbinden gerçek geldi, sakın şüphe edenlerden olma!
Ve sakın Allah’ın ayetlerini inkar edenlerden olma ki, hüsrana düşenlerden olmayasın!
Doğrusu aleyhlerinde Rabbinin hükmü gerçekleşmiş olanlar imana gelmezler,
(evet imana gelmezler) -kendilerine her türlü mucize gelse bile- o acı azabı görecekleri ana kadar.
Keşke o vakit iman edip de imanları kendilerine fayda vermiş bir memleket olsaydı? Ancak Yunus’un kavmi iman ettikleri vakit, dünya hayatında o rüsvaylık azabını kendilerinden açmış ve belirli bir zamana kadar onları faydalandırmıştık.
Eğer Rabbin dileseydi, yeryüzünde kim varsa hepsi toptan iman ederlerdi. O halde insanları hep mü’min olsunlar diye sen mi zorlayacaksın?
Allah’ın izni olmadıkça hiç bir kimsenin iman etmesi mümkün değildir. Akıllarını güzelce kullanmayanları Allah pislik içinde bırakır!
De ki: “Bir bakın neler var göklerde ve yerde!” Fakat o deliller, o uyarılar iman etmeyecek bir kavme ne fayda sağlar ki!
Onun için, onlar ancak kendilerinden öncekilerin günleri gibi bir gün mü gözlüyorlar? De ki: “Gözleyin ben de sizinle beraber gözleyenlerdenim!”
Sonra Biz, peygamberlerimizi ve iman edenleri kurtarırız; işte Biz böyle üzerimize düşen bir görev olarak mü’minleri kurtarırız.
De ki: “Ey insanlar, benim dinimden şüphe ediyorsanız, haberiniz olsun ki ben sizin Allah’tan başka taptıklarınıza tapmam. Ben ancak sizin canınızı alacak olan Allah’a kulluk ederim ve ben mü’minlerden olmakla emrolundum!”
Bir de tevhid inancı içinde hak dine yönel ve sakın müşriklerden olma!
Ve Allah dışında, sana fayda ve zarar veremeyecek şeylere perestiş etme (tapma)! Eğer bunu yaparsan o zaman hiç şüphesiz sen kendine zulmedenlerden olursun!
Ve eğer Allah sana bir keder dokunduracak olursa, onu O’ndan başka açacak yoktur; ve eğer O, sana bir hayır dilerse o zaman da O’nun lütfunu reddedecek yoktur. O, lütfunu kullarından dilediğine nasip eder. O çok bağışlayan, çok merhamet edendir.
De ki: “Ey insanlar, işte size Rabbinizden hak geldi. Artık hidayeti kabul eden kendi nefsi için kabul etmiş olur; sapkınlık eden de kendi aleyhine sapmış olur. Ve ben sizin üzerinize vekil değilim.”
Sana ne vahyolunursa ona uy ve Allah hükmünü verinceye kadar sabret; hakimlerin en hayırlısı O’dur!