Hz. Cabir’in evinde gerçekleşen hadise
Hendek kazan sahabiler Efendimiz’e gelerek sert bir kayaya rastladıklarını ve onu kıramadıklarını haber verdiler. Üç gündür bir şey yemeyen ve açlıktan karnına taş bağlamış olan Efendimiz, hendeğe indi ve kazmayı vurduğu gibi o sert kayayı un ufak etti.
Bu sırada Hazret-i Cabir (r.a.) eve gitmek için Efendimiz’den izin aldı. Evde hanımına, Allah Rasulü’nün açlıktan dayanılmaz halde olduğunu söyleyip:
“Evde yiyecek ne var?” diye sordu.
Zevcesi, biraz arpa ile bir de oğlak olduğunu söyledi. Hazret-i Cabir; oğlağı kesti, arpayı da öğüttü. Eti tencereye, ekmeği de fırına koydurup hemen Peygamberimizin yanına gitti.
“Ey Allah’ın Resulü! Biraz yemeğim var, bir-iki kişiyle birlikte bize buyrun.” dedi. Efendimiz, yemeğin ne kadar olduğunu sordu. Cabir da olanı söyledi. Bunun üzerine:
“Oo, hem çok, hem de güzel! Hanımına söyle, ben gelinceye kadar tencereyi ateşten indirmesin, ekmeği de fırından çıkarmasın!” buyurdu. Sonra ashabına:
“Kalkınız!” dedi. Muhacirler ve Ensar hep birlikte kalktılar.
Hazret-i Cabir telaşla zevcesinin yanına varıp:
“Vay başımıza gelenlere! Resulullah yanında Muhacirler, Ensar ve beraberlerinde olanlarla birlikte geliyor.” dedi.
Hanımı:
“–Sana ne kadar yemeğimiz olduğunu sordu mu?” dedi.
Bunu ye, komşularına da ikram et!
Hazret-i Cabir:
“–Evet sordu.” deyinde o firasetli hanım:
“–O halde telaşa gerek yok!” diyerek kocasını sakinleştirdi. Çok geçmeden sahabiler çıkageldi. Efendimiz, ashabına:
“–Giriniz, birbirinizi sıkıştırmayınız!” buyuruyordu. Peygamberimiz ekmeği koparıyor, üzerine et koyuyor ve her defasında tencereyi ve fırını kapatıyor, aldığını ashabına veriyordu. Onların hepsi doyuncaya kadar, ekmeği koparıp üzerine et koymaya devam etti. Neticede bir miktar yiyecek de arttı. Peygamberimiz, Hazret-i Cabir’in zevcesine:
“–Bunu ye, komşularına da ikram et, çünkü açlık insanları perişan etti!” buyurdu. (Bkz. Buhari, Megazi, 29; Vakıdi, II, 452)
Kaynak: Osman Nuri Topbaş
